Ecuador: Feest & gezelligheid

  • Beginstand kilometerteller: 88.123 km
  • Huidige kilometerstand : 175.530 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 87.407 km
  • Aantal dagen onderweg: 1.145 dagen
  • Huidige locatie: Popayan, Colombia
  • Laatste update: 29 januari 2019
Onze kampeerspot bij Laguna de Mojanda.

We zijn weer terug in Ecuador, één van de landen waar we ons op de één of andere manier thuis voelen.
Na de 4,5 uur durende grensovergang gasten we meteen door naar een thermaal bad, waar we ingeklemd tussen de bergen en als enige bezoekers een lekker warm bad namen. Extra fijn als je al een paar dagen niet gedoucht hebt!

De leuke markt in Ototvalo waar werkelijk alles te koop is.

Nadat we in het stadje Otovalo de immense zaterdagmarkt bezochten, reden we naar de door velen aanbevolen “Camping Sommerwind”. Het blijkt terecht een populaire camping te zijn. Mooi gelegen aan de rand van een meer, met de super vriendelijke Duitse eigenaar Hans, die je meteen thuis laat voelen. In totaal zouden we er, op en af, 16 nachten verblijven.

Camping Sommerwind

Waar we op hadden gehoopt kwam uit, er waren meer overlanders. Het waren er zelfs heel veel. De camping stond vol met voertuigen vanuit heel de wereld. We waren dus niet de enige overlanders die de feestdagen niet alleen wilden doorbrengen. Samen met zo’n 30 anderen, uit Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Portugal, Frankrijk, Ecuador en de US vierden we er kerst.

Hans is het kerstmaal aan het bereiden.

Hans verzorgde de bbq en iedere overlander maakte een typisch bijgerechtje uit zijn/haar land. Wijzelf kwamen er makkelijk vanaf, want we liepen bij toeval stroopwafels tegen het lijf! Hollandser dan dit kan je het niet krijgen!
Ook had iedereen een kadootje van max 5 dollar gekocht, wat nuttig, leuk of onzinnig mocht zijn en wat je via een dobbelspel kon bemachtigen. Het werd een hilarisch spel, maar of degene die ons “kadootje”, wc-papier, kon waarderen weten we niet!

Vrouwenmomentje met Amina.

Het heerlijke kerstdiner, de gezelligheid en de aanwezige kerstversiering gaven onze derde kerst in Zuid-Amerika toch niet echt een kerstgevoel. Het is gewoon onmogelijk om dat gevoel te krijgen als het heel de dag zonnig is en je ook nog eens lek gestoken wordt door de muggen en zandvliegen!

Ibarra, het stadje nabij Camping Sommerwind.

Na de kerst verlieten we camping Sommerwind voor een paar dagen en gingen wandelen in de omgeving.

Hike naar een vulkaan.
Vanaf het meer zijn we naar boven gehiked.
Laguna Cuicocha

Terug op de camping vulden we de dagen met spelletjes, beach ballen, kampvuurtjes met gitaarmuziek en bbq’s. Iedereen had wel bepaalde klusjes aan z’n auto te doen dus tussen de gezelligheid door werd er ook nog hard gewerkt.

Dagelijks tafereel: beach ballen met de 12-jarige Amina, Janneke d’r grote vriendin.

Met oud en nieuw herhaalden we het concept van kerst, iedereen maakte weer iets en de bbq werd aangestoken.
Op oudejaarsdag maakt de kerstversiering in Ecuador plaats voor levensgrote, zelfgemaakte poppen, soms van een bekend persoon of politicus. De Ecuadorianen verbranden ze om middernacht om de negatieve energie van het voorbije jaar te verdrijven. Een Amerikaans stelletje op de camping besloot ook zo’n pop te maken. Het resultaat was een schitterende pop van president Trump, die we om 12 uur in de hens staken!

Oudjaarsavond.

Vanaf het dakterras keken we uit op het vuurwerk van de stad Ibarra een paar kilometer verderop, maar voor ons als Nederlander stelde dit echt helemaal niets voor. Na een paar minuten was het alweer voorbij.

Bye bye Trump!

Inmiddels raakten we goed bevriend met een aantal overlanders die net als ons ook al een poos op de camping verbleven en gezamenlijk deden we met de campingeigenaar Hans een 3-daagse toer. We trokken door het noord-westen van Ecuador, dat gekenmerkt wordt door de Afro-Amerikaanse cultuur, een ‘overblijfsel’ vanuit de slavernij periode. Qua mensen is het net alsof je je in Afrika bevindt.

De regio wordt ook gekenmerkt door armoede en drugshandel. Tot een paar maanden geleden was het er volgens Hans nog erg gevaarlijk, omdat hier een bepaalde drugsbaas de regio beheerste. Deze is onlangs, na een klopjacht door het leger, om het leven gebracht en de regering doet er alles aan om de regio veiliger te maken. Of de lokale bevolking daar blij mee is, is maar zeer de vraag. Want net zoals Pablo Escobar, wist deze drugsbaas de mensen ook te paaien door ze geld te geven. Deze inkomsten missen ze nu sinds de overheid jacht maakt op de drugsbazen.

We kwamen deze dagen geen enkele andere toerist tegen. Een militaire post noteert de gegevens van iedere passant die door dit gebied trekt. We vertrouwden er maar op dat Hans wist wat hij deed en de actuele situatie kende!

De mensen in dit afgelegen gedeelte van Ecuador wonen in simpele huisjes.

Ieder in zijn eigen overland-voertuig, 11 man verdeeld over 5 voertuigen, reden we in convoy achter elkaar aan. Niet geheel verrassend reden wij achteraan. Iedere keer moeten we weer lachen als mensen ons zeggen dat hun voertuig ook zo langzaam is, want we hebben nog nooit een langzamere auto meegemaakt als Pietertje!

Terwijl we wachten op Hans, lunchen we even op de parkeerplaats van een tankstation, waar we veel bekijks trekken.

We bezochten een cacao plantage, een kokosnoten plantage, een lokale suikerriet producent, wildkampeerden aan het strand, aten de meest heerlijke, verse vis en bezochten met een kano mangrove bossen en afgelegen jungle-dorpjes. Alles is er nog ruig en puur en is op geen enkele manier beïnvloed door toerisme. Heel indrukwekkend.

Bezoek aan een cacaoplantage.
Met z’n allen achterin de Toyota van Hans.
Het vruchtvlees rondom de cacaoboon is heerlijk.

In één van de jungledorpjes, die we per kano aandeden, liggen de oevers bezaaid met eeuwenoude keramische kunst. Deze werden vroeger in grote getalen in de rivier gegooid en spoelen vandaag de dag nog steeds aan. Alles is natuurlijk beschadigd, maar Ralph had mazzel en vond er een intact poppetje!

Behalve resten van kokosnoten tref je op dit strandje ook resten van oude keramische kunst aan.

De toer eindigde met een hele bijzondere locomotief-rit door de jungle. De oude spoorbaan, die jaren geleden al werd gesloten, wordt door locals nog steeds gebruikt, want het is voor hen de enige manier om hun twee dorpjes te bereiken, er voert namelijk geen autoweg naartoe. Het is dat Hans veel mensen kent in Ecuador en zijn vriendin uit deze regio komt, waardoor hij deze rit heeft kunnen organiseren, want het is allesbehalve een toeristische aangelegenheid.

Ook Emiel, de hond van Jan en Anja gaat mee de locomotief in.

De gammele locomotiefjes (in feite omgebouwde auto’s) op de nog veel gammelere spoorbaan, maken een herrie van jewelste, zich banend door de dichtbegroeide jungle. Over een afstand van 5 km doet de locomotief ruim een uur. Helaas was er voor ons geen tijd om de dorpjes te bezoeken en dus draaiden we om. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan: er moest een krik aan te pas komen om de 2 locomotieven weer om te draaien, terug naar de bewoonde wereld!

En op deze manier wordt de locomotief omgedraaid!
Onder vlnr: Franz, Michaëla, Bruno, hond Emiel, Martina, Hans, Anja, Jan, Ralph. Boven: Michael, Amina en ik

Alsof het nog niet spectaculair genoeg was, reed Franz, een Zwitserse overlander, met zijn dikke truck van 14 ton, in een slootje en zakte weg in de modder. Zijn truck hing schuin, akelig dichtbij een rotswand en hij kon er niet meer uitkomen. Voor onszelf en voor onze Duitse vrienden Jan & Anja ook niet zo prettig, want wij stonden er achter geparkeerd en het was een doodlopend straatje, te smal voor ons om langs Franz af eruit te rijden. Dus als Franz er niet uit kon, wij dus ook niet!

De plek waar Franz vast kwam te staan. Op de achtergrond Pietertje.
Sommigen eten letterlijk uit hun neus, maar de meesten helpen fanatiek mee!

Het risico was dat met het eruit trekken zijn truck tegen de rotspartij zou crashen. Middels een aantal autobanden die tussen de truck en de rotsen werden gehangen en één van de twee Toyota’s die de truck naar de zijkant trok, werd dit voorkomen. Op een paar krassen na, was er gelukkig helemaal geen schade. Op ons YouTube kanaal staat een filmpje

Missie geslaagd. De mannen hebben goed werk geleverd! Dank aan de vrouwen voor het maken van foto’s en het sjouwen van de balken!

We skipten ons plan om direct na de tour snel door naar Colombia te rijden om daar carnaval te gaan vieren dat jaarlijks in de stad Pasto in januari plaatsvindt. We gingen met de hele groep terug naar de vertrouwde camping. Franz trakteerde op pizza en we proostten op een gezellige toer èn geslaagde reddingsoperatie!

We vierden op de camping ook nog Janneke d’r verjaardag, met door Hans gemaakte cheesecake en zelfgemaakte glühwein van Franz.
Na vervanging van de voorste schokbrekers en een kapotte thermostaat, verlieten we na 3 ontzettend gezellige weken dan toch echt definitief één van de fijnste campings van Zuid-Amerika en namen we afscheid van een aantal inmiddels goede nieuwe reisvrienden.

Dit is nog eens lekker wakker worden op je verjaardag!
Franz maakt voor Janneke glühwein.

Terug naar Colombia dus. En hoe kan je Ecuador nou beter vaarwel zeggen dan nog even de tanks en jerrycans vlak voor de grens vol te gooien voor nog geen kwartje per liter!? Maar om nou anderen onder te gaan spuiten met diesel was misschien een tikkeltje overdreven van Janneke… Dat was niet met opzet hoor. De hendel bleef hangen en in 1e instantie kwam er niets uit de slang. Maar plots schoot ie los, gelukkig op het moment dat Janneke de slang niet meer op Pietertje met zijn open deur en ramen had gericht, maar op de pompbediende en een andere auto!
Een mooi einde van een fantastisch, veelzijdig land!

De bijzondere begraafplaats in de grensstad Tulcán kenmerkt zich door de 300 gesculpteerde cyprus struiken.
Vervangen van de schokbreker.
Outdoor algemeen
This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

6 Responses to Ecuador: Feest & gezelligheid

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *