Veelzijdig Ecuador

• Beginstand kilometerteller: 88.123 Km
• Huidige kilometerstand : 171.212 km
• Totaal afgelegde kilometers: 83.089 km
• Aantal dagen onderweg: 1.060 dagen
• Huidige locatie: Bogota, Colombia
• Laatste update: 5 november 2018

Na ons bezoek aan de Galápagos eilanden vraag je je bijna af of de rest van Ecuador nog indruk op ons kan maken.
Alhoewel het voor Zuid-Amerikaanse begrippen een klein land is, blijkt Ecuador ook een veelzijdig land te zijn en met hartelijke en goedlachse mensen.
We brachten er in totaal twee maanden door, maar hadden er nog gemakkelijk een maand langer kunnen blijven. Vanwege onze ‘vakantie’ naar Cuba moesten we echter een beetje haast maken om op tijd in Bogotá, de hoofdstad van Colombia, te zijn, omdat we vanaf daar op 6 november naar Cuba vliegen.

Na de Galápagos brengen we een weekje aan de kust door. Om hier te komen rijden we een mooie, avontuurlijke offroad route die ons via gravel, zand en modderweggetjes en door tientallen beekjes door te crossen naar de Stille Oceaan leidt. Onderweg komen we niet 1 andere auto tegen. Waarschijnlijk zijn wij de enige tegen wie de politie gezegd heeft dat het om een goede asfaltweg zou gaan! Zelfs de politie, die over het algemeen erg vriendelijk is, kan je in Zuid-Amerika niet altijd op z’n woord geloven.

Tussen de velen wolken door kunnen we zien dat het een mooie kustlijn is, maar met deze weersomstandigheden doet het wat triest aan. Janneke doet nog een poging om haar surftalenten te showen, maar dit ging niet zo goed als 14 jaar geleden in Australië… Zelfs haar bikini protesteert door tot haar knieën af te zakken! Gelukkig is het water hier niet zo helder, dus de surfinstructeur had niets door!

In het dorpje ‘Mindo’, gelegen in een groene en vogelrijke omgeving, hopen we eindelijk weer eens toekans te spotten. Ondanks dat we zelf twee ochtenden de vroege vogel uithangen en vanaf 6 uur uitgerust met verrekijker en koffie in de hand uren naar boven turen, zien we ze alleen van grote afstand. Desondanks is het een heerlijk verblijf met een paar mooie wandelingen langs diverse watervalletjes. En een perfecte wild kampeerspot aan een klein riviertje waar we, samen met de velen locals, kunnen afkoelen en ons kunnen wassen.

We rijden door naar “El Mitad del Mundo”: de lijn waar exact de evenaar loopt.
In eerste instantie zou je denken dat dit niet persé boeiend is. Maar via allerlei ‘trucjes’ blijkt het wel degelijk een hele leuke plek te zijn. Zo zien we het weglopende water aan de ene kant van de evenaarslijn, het noordelijk halfrond, tegen de klok in draaien. En aan de andere kant van de lijn, het zuidelijke halfrond, met de klok mee. Ook blijkt het exact op de evenaar heel gemakkelijk om een ei op een spijker te plaatsen, omdat de eidooier door de trekkingskracht van zuidelijk en noordelijk halfrond precies onder het ei blijft balanceren. Of met je ogen dicht en armen wijdt proberen over de evenaarslijn te lopen, iets wat vrijwel onmogelijk is, omdat je beiden trekkingskrachten voelt.

In de hoofdstad Quito hebben we weer een bijzondere wild kampeerspot. We slapen 5 nachten op een parkeerplaats aan een immens sportpark waar vrijwel iedere sport gratis te beoefenen is. Het lijkt wel of alle inwoners van Quito hier gebruik van maken, want het is er van 5 ’s ochtends tot 10 ’s avonds ontzettend druk. Terwijl wij vanuit onze luie stoel de fanatieke sporters gadeslaan, komt er regelmatig iemand een praatje met ons maken.
Quito is een leuke en geordende stad, met een mooi oud centrum en een gezellige wijk met alleen maar barretjes, restaurants en hostels.

We trekken verder de bergen in en doen een mooie driedaagse trektocht door de Andes gebergte. Ons tentje en zware bepakking laten we thuis, we besluiten luxe te doen en in hostels te overnachten. Goede keuze, want alhoewel de hike mooi is, maakt de overnachting in een prachtig hostel met sauna en 1^e klas uitzicht meer indruk op ons!

We ontmoeten bij toeval weer de Duitse overlander Lars, die we eerder in Quito al hadden ontmoet. Hij wijzigt zijn plan en besluit met ons richting de Amazone te reizen. Hij is een beetje nerveus, want de route is gedeeltelijk gravel. Hij is sinds 2 maanden onderweg, maar wil net als ons een paar jaar door Zuid-Amerika reizen, dus we leggen hem uit dat het dan een goede oefening is, want er staat hem nog genoeg niet-asfalt wegen te wachten!
Dachten wij altijd extreem langzaam te rijden, Lars blijkt nog 10 keer erger te zijn. In een slakkengangetje berijdt hij de gravelwegen, die in verrassend goede staat zijn, maar uit angst dat er steentjes tegen de onderkant van zijn auto vliegen, neemt hij extreem veel gas terug!

We bezoeken het allermooiste natuurlijke zwemparadijs van de hele reis. Midden in de jungle, omringd met alleen maar groen, zwemmen we tussen watervalletjes in, in kraakhelder water.

We rijden verder de Amazone in, een gedeelte dat nog niet bekend is onder het massatoerisme en waar de reizigers zonder eigen vervoer niet kunnen komen. We wildkamperen in een gehuchtje waar ze waarschijnlijk nog nooit een toerist hebben gezien, want alle bewoners komen nieuwsgierig, maar ook met enige terughoudendheid naar ons kijken.
We vervolgen de weg tot we niet meer verder kunnen. We willen namelijk vanuit hier met een (gemotoriseerde) kano verder de jungle in gaan. Tien uur varen naar een nietszeggend gehuchtje en daar terplekke een gids regelen om een paar dagen de Amazone (Yasuní Nationaal Park) te verkennen. Lars haakt een uur voordat de kano vertrekt af. Hij voelt zich niet lekker. Zelf vermoeden we dat het iets te avontuurlijk voor hem is!

Noodgedwongen nemen we haastig afscheid van Lars en varen 10 uur lang door de Amazone, wat al een belevenis op zichzelf is. De kano fungeert ook als bezorgdienst, dus regelmatig stoppen we bij bewoners die een pakketje of een voedselvoorraad hebben besteld.
Bij aankomst regelen we voor drie dagen een gids, de 29-jarige Raúl, die de jungle op zijn duimpje kent.

Het wordt een onvergetelijk avontuur. Soms ook iets té avontuurlijk. Want zo stelt Raúl voor om een nachtwandeling te maken. Van 2 tot 6u is de grootste kans om bepaalde wildlife te zien, zoals tapirs (een soort van groot varken met een slurf), armadillo’s en kaaimannen. Je bent hier maar ééns in je leven dus enthousiast zeggen we ja op dit idee.
Je moet begrijpen dat er hier geen aangelegd wandelpad is, je volgt een soort van loopspoor maar ook moet je je regelmatig een weg banen door het dichtbegroeide oerwoud waarvan de takken soms indrukwekkende stekels hebben. Raúl is altijd uitgerust met een machete, die onmisbaar is om takken mee weg te kappen, maar belangrijker nog om herkenningstekens in bomen mee te snijden om daarmee de weg terug te kunnen vinden!

Als we tijdens onze nachtwandeling nog geen 30 minuten in het pikkendonker met een hels kabaal aan insectengeluiden door de drek hebben gelopen, gaat het gebied over op iets dat meer lijkt op een ven. Een ven van meer dan een meter diep. Wetende dat hier ook de immense anaconda’s (slang) leven, het liefst in dit soort vennetjes, worden we iets banger. We moeten door de vennetjes heen. “Lopende” op de omgevallen takken en boomstammen die in het water liggen. Na een kwartier op trillende beentjes op de takken te hebben gebalanceerd en veel ‘ik-val-bijna-in het-water-momentjes’ èn de wetenschap dat het voorlopig zo doorgaat, besluiten we terug te keren. In jullie beleving klinkt dit misschien heel mieterig, maar als je het had gezien, had je het knap gevonden dat we het nog zo lang volgehouden hebben!
We kropen terug in ons tentje en genoten van een paar onverwachts extra uren nachtrust.

Ook tijdens wandelingen overdag blijkt de Amazone genoeg avontuur in huis te hebben. Direct als we als we aan een wandeling beginnen, zien we een verse slangenhuid van bijna twee meter liggen.
Kort daarna horen we duidelijk een groep beesten niet ver van ons vandaan lopen. Door de dichte begroeiing kan je echter niet verder dan een paar meter kijken. Raúl gebaart ons te bukken en stil te zijn. Het blijken wilde zwijnen te zijn die soms in groepen van wel 100 tot 200 zwijnen leven. En we weten dat ze gevaarlijk kunnen zijn en indringers kunnen omsingelen en aanvallen. We horen ze een half uur van heel dichtbij gespannen aan. Janneke schiet in de lach als ze Ralph’s nerveuze gezicht ziet en in zijn handen zijn Zwitsers zakmes! Gelukkig is Raúl met zijn kapmes wat zwaarder uitgerust. Ondertussen ziet ze de krantenkoppen in Nederland al voor zich over dat Nederlands stel dat omgekomen is door een zwijnen aanval…

Onze gids blijkt ook nog eens een ware ‘crocodile hunter’ te zijn. Terwijl we ’s nachts kaaimannen aan het spotten zijn, springt hij ineens de kano uit en een seconde later heeft hij een kaaiman van een meter in zijn handen! Ralph wil natuurlijk ook even de bikkel uithangen en houdt hem ook vast. Janneke heeft haar zinnen gezet op de roze rivierdolfijnen die hier in grote getalen leven en de volgende dag mag ze er een paar voeren en aanraken.

Alhoewel we geen noemenswaardige dieren zien zoals de luiaard, jaguar en tapir, hebben we intens genoten van deze exclusieve toer in een gedeelte van de Amazone waar maar een handje vol toeristen komt. Het is zo’n bijzondere ervaring om in deze overweldigende natuur, uitgerust met een kano, machete en tentje, te bivakkeren en het ongrijpbare van de jungle te beleven. De indrukwekkende geluiden van vogels, insecten, brulapen en andere beesten, de fascinerende jungle- en indianenverhalen van Raúl en zijn talent om dierengeluiden te imiteren, maakten dit prachtige plaatje helemaal compleet.

Ecuador is misschien wel het meest verrassende land van Zuid-Amerika voor ons. Het heeft alles te bieden. De mensen zijn leuk en hartelijk. Het heeft kust, bergen, jungle en de unieke Galápagos eilanden. En voor Pietertje waren de verrassend goede wegen (en de spotgoedkope brandstof!) een verademing.

We zijn echt fan geworden van dit “kleine” aangename land en het zal ons dan ook niet verbazen als we na Cuba toch nog eventjes teruggaan om de paar bezienswaardigheden die we hebben overgeslagen, alsnog te bezoeken.