Nederland & Brazilië: Thuiskomen

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 144264 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 56141 km
  • Aantal dagen onderweg: 670 dagen
  • Huidige locatie: Itacare, Brazilië
  • Laatste update: 11 oktober 2017

En dan ben je ineens weer thuis in Nederland, na 472 dagen Zuid-Amerika! Velen mensen hebben het ons gevraagd: Hoe is het om weer terug te zijn?? Ontzettend fijn! Alsof je nooit bent weg geweest. Meteen weer heel vertrouwd en gezellig. Ook al heb je elkaar zo lang niet gezien, wat direct opviel is dat de vriendschappen weer op dezelfde voet verder gaan als voorheen.

We genoten van etentjes bij familie en vrienden, een bakkie koffie hier, een bbq en biertje daar, naar een festival, de kroeg in en zelfs nog een logeerpartij bij onze reisvrienden door wie we voor eeuwig  als “bandensmokkelaars” door het leven gaan J. Ook de luxe van het weer leven in een echt huis was heerlijk. Gewoon naar de wc kunnen zonder een bosje op te moeten zoeken of je halve ‘huis’ te hoeven verbouwen! Iedere dag of zelfs twee keer per dag een douche kunnen nemen, die ook nog eens warm is! De ruimte hebben en daadwerkelijk kunnen staan en lopen in je huis. En last but not least; een wasmachine tot je beschikking hebben. Halleluja! Dat alles is tegenwoordig een ongekende luxe voor ons. Toch was het ook wel wennen om terug te zijn. Het meeste dat er uitspringt is het bezig moeten zijn met tijd. Dat we na twee jaar reizen weer moesten plannen en op de klok kijken, was echt wennen. Zelfs soms de wekker zetten!

Ook kleine dingen waren weer even wennen. Zo had Janneke 5 weken lang het gevoel iets te doen wat niet mocht zodra ze het toiletpapier in de wc gooide! En andere voorbeelden die ons opvielen, zowel positief als negatief: De extreem goede wegen in NL, de geordendheid, de korte rijen in de supermarkt, de gejaagdheid en geïrriteerdheid op de weg, de hoeveelheid dat mensen bezig zijn met hun smartphone, de goedkope prijzen in winkels, de hoge verkeersboetes (schijnbaar waren we een keer door rood gereden…), het drukke leven van de meeste mensen, het niet verstrekken van plastic zakken in winkels, de wisselvallige zomer, de algemene veiligheid en betrouwbaarheid. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ja, het was ontzettend fijn om weer terug te zijn en bijzonder om te merken dat bepaalde zaken je nu opvallen waar je voorheen nooit zo over nadacht.

Maar het was ook goed om na 5 weken weer terug te gaan en de kans te hebben weer verder te mogen reizen, want het waren ook hele hectische (en alcoholrijke…) weken geweest. Het afscheid was weer best pittig en er stond ons vervolgens ook nog een pittige vlucht naar Sao Paulo (Brazilië) te wachten, althans, dat dachten we. We hadden tijdens het boeken van de vlucht niet goed gekeken en dachten in 19 uur in Sao Paulo te zijn. Maar het bleek een overstaptijd van 19 uur in Marokko te zijn! We vonden het te veel gedoe en zonde van het geld een hotel te boeken, dus we zouden 19 uur bikkelen op het vliegveld. Maar eenmaal ’s avonds aangekomen in Marokko, werden we verrast met een zeer aangename, gratis service: we werden direct met een busje naar een vrij luxe hotel gebracht, konden er direct aanschuiven bij het diner, vervolgens heerlijk geslapen in een prima bed, ‘ochtends nog een ontbijtje, een duik in het zwembad sloegen we over, om vervolgens het vliegtuig naar Sao Paulo te kunnen pakken!

Heerlijk uitgerust kwamen we ’s avonds laat aan in Sao Paulo, waar in de buurt Pietertje op ons stond te wachten op een beveiligde parkeerplaats. Alhoewel we er ons geen seconde zorgen om hadden gemaakt, waren we toch behoorlijk blij hem weer ongeschonden te zien na ruim 5 weken in één van de meest criminele steden van Brazilië. Een fijne thuiskomst dus.

We worden hartelijk welkom geheten, in het Nederlands!

Zelfs de fietsen zijn oranje in Holambra!

Er stond ons 2 dagen later meteen een leuk evenement te wachten, namelijk een Land Rover weekend. Het lag “maar” 500 km van Soa Paulo vandaan, een afstand wat voor Braziliaanse begrippen niks voorstelt, maar voor ons Pietertje wel, dus na op de parkeerplaats bij het vliegveld te hebben overnacht, reden we de volgende ochtend direct richting het Land Rover evenement. Erg fijn dat de auto meteen startte, want ook dat vonden we na 5 weken stilstand spannend. Onderweg bezochten we nog het drukbezochte plaatsje Holambra, een Nederlandse nederzetting waarvan de naam van het dorp een samenstelling is van HOLland, AMerika en BRAzilië. Na de 2e wereldoorlog emigreerden 500 Brabantse boeren met hun vee hier naartoe voor de productie van melk en melkproducten. Maar onze Hollandse koeien genoten niet zo van Brazilië als wij nu doen en ze bezweken aan allerlei tropische ziektes. Uiteindelijk werd overgestapt op bloementeelt en de gemeente is inmiddels de grootste bloemenleverancier van Latijns Amerika. Dus na welkom geheten te zijn door een Hollandse boerin in traditionele kledij, vlogen niet alleen de tulpen, maar ook molens en zelfs Hollandse muziek ons om de oren! Heel leuk om te zien, maar na nog geen dag terug uit Nederland en met weer genoeg drop, pindakaas en stroopwafels op voorraad, vonden we het niet zo nodig ons langer dan een paar uur in Hollandse sferen te begeven!

Op de camping tijdens het Land Rover weekend.

Eenmaal bij het Land Rover evenement viel Pietertje direct in de smaak en werden er veel foto’s gemaakt. Behalve dat de oudere modellen vrijwel niet voorkomen in Brazilië en Pietertje daarom dus al heel bijzonder is, is het ook nog eens een ambulance-uitvoering, een model dat ze hier nog nooit gezien hebben. En omdat we zo’n bijzondere Land Rover hebben, hoefden we geen entree te betalen! We mochten Pietertje zelfs tentoonstellen op de showroomplek, maar we hebben ‘m toch maar tussen de anderen op de camping gezet, we wilden niet uit de hoogte doen ;)! Behalve de talloze foto’s en nog een interview (gelukkig in het Engels!), viel Pietertje ook nog in de prijzen! Verrassend genoeg niet omdat ie zo mooi is, maar omdat de organisatie het zo leuk vond dat we van zo ver komen. Ze probeerden tijdens dit weekend een record te vestigen in het Guiness Book of Records.

Het doel was de grootste hoeveelheid Land Rovers samen in colonne op de weg te laten rijden. Het record werd helaas niet verbroken (wat ook niet gelukt zou zijn als een aantal Land Rovers niet met pannen hadden gestaan), maar het was een fantastisch weekend en bijzonder om met zo’n 440 Land Rovers en hun enthousiaste eigenaren door te brengen.

Uitreiking van de Land Rover beker!

 

Na het Land Rover weekend gooiden we ons “Plan” om. “Plan” bewust tussen aanhalingstekens, want we hebben eigenlijk nooit echt een plan! Het zijn meer ideeën die we hebben en die vrijwel altijd veranderen. Nu dus ook. Eigenlijk was het idee richting het noordwesten van Argentinië te gaan, het enige gedeelte dat we daar nog niet bezocht hebben. Maar omdat de douane op het vliegveld in Sao Paulo ons per ongeluk een nieuw visum van 90 dagen had gegeven, iets wat eigenlijk niet klopt omdat ze de maand voorafgaand aan ons verblijf in NL ook mee hadden moeten rekenen, besloten we in Brazilië te blijven. Het is zo’n groot land en we hebben nog lang niet alles gezien ondanks dat we hier in totaal al zo’n 4 maanden gereisd hebben. Nu reden we richting Bahia, een provincie die bekend staat om z’n prachtige stranden.

Een wildkampeerplek op de parkeerplaats van een ziekenhuis.

Maar eerst zochten we nog een aantal dagen één van onze Braziliaanse families op bij wie we vorig jaar zo’n 2 weken af en aan verbleven. We waren er toch in de buurt. En Pietertje kon wel weer een grote beurt gebruiken en aangezien hij, Adauto, een eigen garagebedrijf heeft konden we dat gelijk daar fixen. Het werd een heel leuk weerzien. Na heel wat kilometers door het binnenland en na weer heel wat levensgevaarlijke gaten in de weg ontweken te hebben, bereikten we de kustlijn iets ten zuiden van Bahia. Vanaf hier reisden we via prachtige tropische wouden en de mooie kustlijn beetje bij beetje noordwaarts.

Met de “familie” verkoeling opzoeken bij deze waterval, samen m et 100.000 andere Brazilianen, die vanaf 9 uur al volop aan het bier zitten.

De! familie is compleet

Onderweg reden we bijna 1 van de meest bijzondere dieren die we ooit gezien hebben aan: de luiaard. We waren helemaal door het dolle heen, want het is heel moeilijk ze te spotten en het is zo’n onwerkelijke verschijning. De manier waarop hij zich over de grond voortbeweegt is bijna surrealistisch. Met zijn “snelheid” van 2,5 meter per minuut, was het een levensgevaarlijke onderneming de weg over te steken, dus we hebben het verkeer tegengehouden en samen met een local hebben we ‘m veilig in een boom gezet. Een week geleden hebben we Bahia bereikt en hoppen we verder van strandoord naar strandoord. Na 5 weken weer “on the road”, zijn we inmiddels weer gewend aan de reismodes. Ook dat had even tijd nodig, na het afscheid in Nederland en het weer omschakelen naar de basic manier van leven.

 

 

Leuke weetjes:

  • Behalve de vraag: Hoe is het om weer terug in Nederland te zijn? was de meest gestelde vraag: Hoe lang denken jullie nog weg te blijven?. Het is lastig hier duidelijk antwoord op te geven want het hangt van meerdere factoren af natuurlijk, maar we denken financieel gezien nog zo’n 2 jaar weg te kunnen blijven.
  • Een andere veel gestelde vraag was waar we nog naartoe willen deze reis. In principe willen we alle Zuid-Amerikaanse landen aandoen, met uitzondering van Venezuela, omdat het daar zeer onrustig en gevaarlijk is. In principe zal het, mede gezien ons rustige reistempo, bij Zuid-Amerika blijven.
  • Voor de 2e keer deze reis heeft Janneke de heilige koffie-maker op de motorkap laten staan en voor de 2e keer kwamen we daar tijdens het rijden pas achter… De vorige keer nog op een rustig weggetje, deze keer op de snelweg. Aangezien Janneke weer behoorlijk in paniek was, het is 1 van de meest onmisbare items in de auto, is Ralph de route door de berm teruggelopen en na lang zoeken en op aanwijzen van een attente vrachtwagenchauffeur vonden we ‘m ook deze keer weer heelhuids terug!
  • Terwijl jullie richting winter gaan, gaan wij hier richting zomer en is het al behoorlijk fikken. Op het strand is dat natuurlijk heerlijk, maar in de auto is het niet te harden. Dat in combinatie met de vele muggen en andere irritante bijtende insecten maken de nachten niet altijd even comfortabel.

Dit luxe beachresort vond het goed als we bij hen kampeerden. We mochten zelf kiezen waar. Tussen de zee en het zwembad vonden we wel aardig!

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

19 Responses to Nederland & Brazilië: Thuiskomen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *