Brazilië: In alle opzichten anders

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 141052 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 52929 km
  • Aantal dagen onderweg: 637 dagen
  • Huidige locatie: Geldrop, Nederland
  • Laatste update: 3 augustus 2017

131 meter hoge waterval; Cascata do Caracol

Op 3 juli kregen we de 48e stempel in onze paspoort en trokken we Brazilië in, de tweede keer deze reis. Dat we Uruguay verlieten en Brazilië introkken, was meteen duidelijk. Want Brazilië is anders, op vele manieren anders.

Het stikt hier van de gieren, met de bijzondere araucaria bomen op de achtergrond


Op de eerste plaats de natuur. Van het heuvelachtige, ietwat eentonige en voornamelijk landbouw-landschap in Uruguay gingen we naar het ruige, tropische landschap van Brazilië. Omringd door bergen en jungle. Het is hier onvoorstelbaar groen, waar je ook kijkt, het is één groene massa. Was de kustlijn in Uruguay al mooi, in Brazilië is het nóg mooier omdat het Atlantische woud helemaal tot aan de kust groeit. Het groen van de jungle dat overgaat in een streepje strand en de blauwe zee is prachtig.

Het klimaat is ook anders. Het is een subtropisch klimaat. We bevinden ons nu in hartje winter en alhoewel sommige mensen met dikke truien aanlopen en soms zelfs een muts op, vinden wij dat zelf niet zo noodzakelijk als de temperaturen tussen de 18 en 28 graden liggen! Onze zomerkleding ligt weer bovenaan de stapel in ons bescheiden kledingkastje. We hebben trouwens wel geluk hier met het weer, want het is nu warmer dan anders.


Behalve de mutsen bij zomerse temperaturen is de kleding hier verder niet heel anders. Alhoewel, de bikini’s zijn toch wel ietsje anders. Het “broekje” bestaat uit een string, maar eigenlijk is een veter een betere omschrijving. En het topje houdt in principe niet meer in dan 2 ooglapje. En deze bikini’s worden gedragen ongeacht de leeftijd èn ongeacht het figuur! Zijn we op het gebied van de Havaianas-slippers 100% geïntegreerd, op het gebied van de zwemkleding besloot Janneke het toch maar bij de Hollandse bikini te laten! Voor Braziliaanse begrippen loopt Janneke dus in feite in een oude oma-onderbroek.

Mooi schilderij? Nee, ons uitzicht vanuit de auto!

Zelfs de snelwegen zijn hier anders. Het is niet alleen uitkijken voor extreme spoorvorming en levensgevaarlijke gaten in de weg, maar er is nog meer. De snelwegen worden namelijk niet alleen gebruikt door vrachtwagens (zo’n 90%) en auto’s (8%), maar ook door zo’n 2% aan fietsers, voetgangers en joggers! Het is echt waar, je ziet hier serieus mensen wielrennen en joggen op de vluchtstrook!

New York?

Wat ook bijzonder is, is dat mensen hier direct aan de snelweg wonen. Op echt maar een paar meter afstand. Ze hebben dan zelf een soort van onofficiële oprit van de snelweg naar hun huis gemaakt, hun auto staat nog net niet op de vluchtstrook geparkeerd. Dus behalve de joggers en wielrenners, is het ook uitkijken voor een bewoner die zijn opritje afrijdt!


Ook de taal, van het Spaans naar het Portugees, is een grote omslag voor ons. Iedereen kan dan wel zeggen dat het Spaans en Portugees zo ontzettend veel op elkaar lijken, maar als je net een jaartje Spaans spreekt valt dat Portugees behoorlijk tegen. Wat nog frustrerender is, is dat je soms het woordje wèl in het Portugees weet, maar je het nèt ietsje anders uitspreekt en ze er nog steeds geen hout van begrijpen!

Hartje winter hier 🙂

Wat betreft het eten in Brazilië, kijken we onze ogen uit. We zien (en proeven) hier zo veel nieuwe fruit- en groentesoorten. Maar we zien het de Brazilianen alleen nooit eten! Het is ongelooflijk hoe ongezond er gegeten wordt. Alles is hier extreem zoet. Zelfs al je heel duidelijk koffie zònder suiker bestelt en voor de zekerheid herhaalt dat je ZONDER suiker wilt, dan krijg je alsnog mierenzoete koffie!

Wat ook erg populair is, zijn de “kilo-restaurants”. Je komt ze overal tegen, met name langs de snelweg maar ook in de steden. Ze hebben een lopend buffet en de prijs wordt berekend op het gewicht. We hebben er een paar keer best lekker gegeten, maar al die bijzondere groentes die we op iedere markt tegenkomen zijn hier helaas niet te bekennen!

Pinhao is de vrucht van de bijzondere araucaria boom en wordt overal langs de weg verkocht. Erg lekker, smaakt een beetje naar een bruine boon.

Er is zo veel keus dat het geen doen is alles uit te proberen.

Bier is in Brazilië heel erg populair. Hier wordt dat ijskoud gedronken, evenals rode wijn. Brazilianen vinden ons bier en wijn in Europa dan ook niet te drinken, veel te lauw. De Braziliaanse terrasjes bestaan standaard uit plastic tafeltjes en stoeltjes en zijn al vanaf de vroege ochtend bezet met liter flessen bier. Kleine flesjes zie je hier nauwelijks. Het is geen uitzondering mensen vroeg aan de cervejas te zien. In Brazilië kan het allemaal. Zo heb je hier de “Saidera “. Een nogal bijzondere, ongeschreven regel in Brazilië die inhoudt dat je na het afrekenen recht hebt op een gratis rondje van de zaak (mits je er al redelijk wat genuttigd hebt)!

Het typische Braziliaanse terrasje

Zelfs de ontmoetingen en gastvrijheid zijn in Brazilië anders. Deuren en huizen worden hier letterlijk voor je geopend en je bent al gauw onderdeel van de familie. Vorig jaar mochten we dat al een paar keer meemaken. Zo verbleven we 1,5 week bij Adauto en zijn gezin en hielp Adauto ons in zijn garagebedrijfje met reparaties aan de auto. Ook kampeerden we spontaan twee dagen bij het oudere echtpaar Ricardo & Nieuw in de tuin, zwommen we met hen in de jungle (met een dikke slang aan de oever!) en kregen we de zangtalenten van Ricardo te horen in de vorm van een privé-concert in de tuin!

De wegen houden hier op, dus de rest van het vissersdorp is alleen via het strand bereikbaar.

Ook nu werden we weer verrast met twee ongekend bijzondere ontmoetingen. Zo gingen we op een middag langs een bedrijf op zoek naar twee nieuwe accu’s, om er vervolgens drie dagen te blijven kamperen! We waren al maanden tevergeefs op zoek naar specifieke huishoudaccu’s en kwamen nu uit bij dit familiebedrijf dat campers inricht en renoveert. Ze verkochten de accu’s zelf niet en kenden ze ook niet, maar de dochter die gelukkig heel goed Engels sprak, pleegden tig telefoontjes en vond na twee uur bellen (!!) de accu’s die we nodig hadden. Er werd aangeboden dat we op het terrein zouden blijven overnachten. Een veilige overnachtingsplek en dan konden we de volgende dag, als de accu’s waren gearriveerd, ze in gaan bouwen. En zo stonden we dan tussen tientallen joekels van campers te kamperen. We konden er gebruik maken van wifi, toilet en zelfs een douche.  Wat een luxe. Een grappig detail: na 20.00u moesten we toeteren als we naar het toilet wilden. Dan kwam de bewaker ons ophalen om ons naar de wc te begeleiden, omdat de waakhonden losliepen en ons nog niet zo goed kenden J. Wat hebben we iedere keer gelachen als we naar de plee moesten! Omdat het inbouwen van de accu iets meer tijd nodig had, we lekker aan het aanrommelen waren en het heel gezellig was met de Engels sprekende dochter, bleven we er uiteindelijk drie dagen kamperen. Een verrassende ontmoeting.

Deze aardige familie liet ons 3 dagen op hun bedrijventerrein kamperen.

Behalve dat Christine ons super goed geholpen had met de accu’s, nam ze ons (onder werktijd) ook mee op pad in de omgeving.

De tweede ontmoeting is toch wel de meest bijzondere. Terwijl we bij een benzinepomp even aan het pauzeren waren, parkeerde een andere Land Rover naast ons. Natuurlijk waren de 3 inzittenden, het echtpaar Roberto & Adriana en hun overbuurvrouw Kika, nieuwsgierig naar onze auto en raakten we aan de praat. Ze bleken op een eiland te wonen waar we van plan waren naartoe te gaan ergens die week. Meteen werden we bij Kika uitgenodigd om bij haar in de tuin te kamperen.  Roberto en Adriana vertelde een vakantiehuis in de bergen te hebben, zo’n 100 km van het eiland af, daar mochten we ook gebruik van maken als we wilden! Nou, dat klinkt allemaal niet verkeerd! Je moet je voorstellen dat we even een vluchtig gesprekje hadden van hooguit 10 minuten en we dus op twee adressen werden uitgenodigd! Diezelfde week nog gingen we op hun uitnodiging in en bezochten we Kika en haar man Alfredo in hun ruime vrijstaande woning, zo’n 200 meter van het strand! Roberto en Adriana, de overburen dus met de Land Rover, kwamen ook meteen langs en vanaf minuut 1 klikten het ongelooflijk goed. Wat volgde waren tien onvergetelijke dagen.

Waar het allemaal mee begon, twee Land Rovers bij de Shell. Wat volgde: een bijzondere vriendschap met 4 geweldige Brazilianen: Roberto +Adriana en Kika + Alfredo.

De 1e avond met onze nieuwe vrienden die op het eiland “Ilha De Santa Catarina” wonen. Kika, Adriana, Alfredo (en Rafael).

Heerlijk gegeten in dit visrestaurant

Roberto en Adriana namen ons het weekend mee naar hun prachtige vakantiehuis in de bergen. Twee andere bevriende stelletjes kwamen ook langs en ieder had zijn eigen logeerkamer mèt eigen badkamer! We hadden een fantastisch weekend met z’n 8en, een hele relaxte, gezellige en ongedwongen sfeer. De hele reis hebben we niet zo veel en lekker gegeten als dit weekend. Op vrijdag had Roberto, terwijl de rest nog moest werken die dag, ons de hele dag de omgeving laten zien. Ook op zondag, nadat de vrienden naar huis waren, namen Roberto en Adriana ons weer met hun Land Rover mee op pad en legden we in totaal 400 km af over slingerende bergweggetjes en hobbelende off-road paden. Behalve dat we onder de indruk waren van de prachtige omgeving, waren we vooral ook geroerd en overweldigd door de gastvrijheid en eindeloze moeite die ze voor ons deden. En er kwam geen einde aan. Tien dagen ging dit maar door. Ook bij Kika en Alfredo werd alles uit de kast gehaald om het ons naar de zin te maken. De foto’s zeggen eigenlijk wel genoeg.

Het weekendhuis van Roberto en Adriana in de bergen, zo’n 100 km van de kust af, in een prachtige omgeving – Rancho Queimado

Pietertje lieten we achter in een garage, de rubbers van de bladveren waren aan vervanging toe, dus we gingen met Roberto’s Land Rover op pad.

Roberto nam ons mee naar de micro-brouwerij Unika, dus Rafael was in zijn nopjes!

Het weekendhuis is van alle luxe voorzien!

Het afscheid viel niet mee na deze 10 onvergetelijke, bijzondere dagen. Zoals we eerder ook al meemaakten, werden er ook nu weer heel wat traantjes weggepinkt bij onze nieuwe Braziliaanse vrienden. Het is een emotioneel volk en ze beschouwen je al gauw als onderdeel van de familie. Familie nummer 3 voor ons in Brazilië!

Een onvergetelijk weekend met deze gezellige mensen gehad.

We verlieten het prachtige eiland en reden naar Sao Paulo waar we o.a. afspraken met Arthur en Guilherme; vader en zoon die we vorig jaar ontmoetten tijdens hun motorvakantie. Door alle bijzondere ontmoetingen en mooie plekken, maar ook omdat we op reis niet veel verder kijken dan de dag van vandaag, zouden we bijna vergeten dat we op 29 juli naar huis zouden vliegen. Op naar Nederland!

Met Arthur, Guilherme en diens vriendin een avondje borrelen in São Paulo. Een heel gezellig weerzien.

En toen was het dan echt zo ver: tijd om naar onze ECHTE familie te gaan! En naar onze Hollandse vrienden. En tijd om weer alle Hollandse lekkernijen te gaan eten!

 

 

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

17 Responses to Brazilië: In alle opzichten anders

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *