Hasta luego Argentina

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 137068 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 48945 km
  • Aantal dagen onderweg: 591 dagen
  • Huidige locatie: San Niconar, Uruguay
  • Laatste update: 16 juni 2017

 

Het was tijd om de spanningen te gaan wegdrinken na onze (te) avontuurlijke roadtrip, dus op naar wijnstreek-walhalla Mendoza!

Onderweg hier naartoe reden we door een prachtige kloof (“Cañon del Atuel”) van 67 km lang. We wildkampeerden er 1 nachtje tussen de imposante, gekleurde rotsformaties terwijl condors boven ons zweefden.

 

Al slingerend rijden we door de 67 km lange kloof

Dat je in de provincie Mendoza gearriveerd bent is meteen duidelijk, want het stikt hier van de wijngaarden. Het was de 2e keer dat we deze provincie en de gelijknamige stad aandeden. En net als de 1e keer bezochten we opnieuw een wijngaard en genoten we van de proeverij. Stiekem genoten we nog meer van de heerlijke kaasjes die we erbij kregen! De eigenaar komt uit Nederland, dus die heeft er wel kaas van gegeten J. Man, na ruim een jaar smaakloze kaas te hebben gegeten, was dit echt genieten!

Salud! Heerlijke wijn èn kaas bij “Bodega Salentein”

Eigenlijk waren we van plan nog verder het noordwesten van Argentinië in te trekken, maar omdat we een week ervoor al een keer in de sneeuw wakker waren geworden en we niet de verplichte sneeuwkettingen hebben, lieten we het Andesgebergte weer achter ons en reden richting de kust. Op naar de hoofdstad Buenos Aires (B.A.)!

Oude hijskranen zie je overal langs de waterkant van de hoofdstad staan.

Maandenlang reisden we door afgelegen en extreem rustige gedeeltes van Argentinië en Chili. We reden door vrijwel onbewoonde gebieden, het maakte bij wijze van spreken niet uit of je op de verkeerde weghelft reed want je kwam toch geen kip tegen. Veel meer prikkels dan het oversteken van een wilde lama of van een verdwaalde schaap was er niet. En dan rijd je ineens een miljoenenstad binnen. Samen met duizenden anderen op de weg, van alle kanten ingehaald worden, opletten welke van de tig rijbanen jij moet rijden. Dat was dus een hele belevenis voor ons. Wat een contrast. Wat een hectiek. Wat een drukte. Wat een prikkels. Maar tegelijkertijd hadden we er ook heel veel zin in deze levendige stad te gaan bezoeken!
Ook al hadden veel mensen ons vooraf gewaarschuwd dat we goed op onze auto en spullen moesten letten, besloten we toch te gaan wildkamperen. Er is geen camping in de stad en buiten de stad verblijven of in een hotel wilden we ook niet. We vonden een prima plek in een nieuwe, chique wijk van B.A. en parkeerde er om de hoek van een 24/7 bemande politiepost. Ook nog een drinkwatertap naast onze auto èn een schone wc op loopafstand. Perfect dus om hier een poosje te vertoeven!

 

Onze wildkampeerplek in B.A.

We bleken in het gedeelte te staan wat populair is onder sporters. Naast onze auto vonden regelmatig sportlessen plaats, maar niemand die er raar van opkeek dat wij daar kampeerden, onze afwas aan het doen waren of een eitje aan het bakken waren. In tegendeel, het leidde weer regelmatig tot een gesprekje en begroetingen.

Gelukkig niet alleen maar hectiek, aan de rand van het centrum is er ook nog een natuurreservaat.

1 van de bekendste pleinen van B.A.; Plaza de Mayo

Evita Perón, first lady van 1946 tot 1952. Ze was heel populair en 1 van de machtigste vrouwen ter wereld, maar ook omstreden. Tot de dag van vandaag wordt ze als een ware godin vereerd in Argentinië en kom je haar op dit flatgebouw, maar bijvoorbeeld ook op het Argentijnse geld tegen.

Kunstwerk ter ere aan de “Dwaze moeders” die dit soort witte kapjes dragen tijdens hun wekelijkse protest.

Plaza de Mayo, B.A.

8 dagen verkenden we de indrukwekkende hoofdstad per fiets en wat waren we weer blij met onze Hollandse rijwielen, want het is een immense stad en te voet dus niet te doen. We hebben heel wat kilometers afgelegd. Het leuke is dat je per fiets in gedeeltes komt waar je normaal te voet of met o.v nooit zou komen. Niet altijd positief trouwens, want zo kom je soms ook in arme, gettoachtige wijken terecht, waarbij je ineens in staat bent om heel hard te fietsen!

Boca Juniors stadion, samen met River Plate de populairste club van B.A.

Het stadion van 1 van de grootste en populairste voetbalclubs van Argentinië: River Plate

Zo ook toen we naar een voetbalwedstrijd gingen. De meeste toeristen die een wedstrijd bezoeken, doen dat via een georganiseerde toer, maar hier moet je dan 300 dollar voor neerleggen. Dat vonden we toch echt iets te prijzig! Voor €50,- kochten we zelf twee kaartjes in de fanwinkel van de club San Lorenzo, één van de 24 (!!) betaalde voetbalclubs van Buenos Aires. In tegenstelling tot Paraguay, waar we tussen de fanatieke aanhangers zaten, kozen we nu voor een “degelijke” en dus wat “rustigere” plek, omdat de Argentijnen misschien wel iets te fanatiek zouden kunnen zijn!
Het stadion bleek in een behoorlijke achterbuurt te liggen. Auto’s die half gesloopt op straat staan, junkies en daklozen die op matrassen langs de weg liggen, afgeleefde woningen. Aangezien wij duidelijk toerist zijn, voel je je op zo’n moment niet echt op je gemak. We besloten onze fietsen bij een benzinepomp te stallen nadat iemand ons waarschuwde dat die bij het stadion niet veilig waren en we spraken met de bewaker van de pomp af dat hij voor een fooi onze fietsen in de gaten zou houden. Het laatste gedeelte naar het stadion toe liepen we bewust zo dicht mogelijk achter een groepje supporters aan, zodat het leek alsof we bij hen hoorden!
Voor aanvang van de wedstrijd keken we onze ogen al uit, wat een andere sfeer dan in Nederland. Rondom het stadion was het één grote rookwalm, niet vanwege vuurwerk, nee vanwege alle brandende bbq’s! Dat de Argentijnen gek zijn op bbq bleek ook hier weer eens, want voordat men het stadion inging moest er natuurlijk eerst even wat vlees gescoord worden. En vlees was er in overvloed, er lagen zowat koeien op de roosters! En het stadion; zo’n robuuste, ouderwetse betonbak met overvolle staantribunes, geweldig! Wat ook mooi was om te zien èn horen waren de stadsbussen vol met zingende supporters die aan kwamen rijden: alle deuren en ramen geopend, vlaggen en supporters die er uit hangen, trommels die vanuit de bus hoorbaar zijn, fantastisch!

Eenmaal in het stadion genoten we verder van de indrukwekkende sfeer. Want daarvoor kwamen we, de ongekende sfeer die de gepassioneerde, voetbalgekke Argentijnen weten te produceren in een voetbalstadion. En wat hadden we een mazzel, het ging hier om een clásico: het minder bekende San Lorenzo tegen het grote, populaire River Plate. Dus de sfeer was extra uitgelaten deze wedstrijd. En helemáál toen San Lorenzo ook nog eens wist te winnen! Ongekend en een onvergetelijke sfeer!

Voetbalpleintje in de wijk Boca

Een behoorlijke domper van ons bezoek aan de levendige hoofdstad was dat onze rugzak gestolen werd. We waren in Palermo, één van de mooiste en gezellige wijken van B.A. met veel kroegjes, boetiekjes en markten. We hadden er een kei leuke dag gehad die we afsloten met een drankje in een kroeg. Ondanks dat we er nog zó op bedacht waren en we de rugzak expres tussen onze stoelen ingeklemd hadden, hebben ze ‘m toch nog weten te stelen. Waarschijnlijk is dit gebeurd toen een vrouw tegen ons opbotsten en wij daardoor een beetje aan de kant schoven. Ondanks dat we die dag minder bij ons hadden dan normaal, is er toch behoorlijk wat weg en is het weer een heel gedoe. En het lullige van alles was dat we net een nieuwe verzekering hadden. Onze vorige konden we na de maximale termijn van twee jaar niet meer verlengen. Met veel geluk wisten we een nieuwe verzekering te vinden die bereid was ons als klant te accepteren, ondanks het feit dat we ons al in het buitenland bevinden en niet meer in NL ingeschreven staan. Oftewel; nog geen week een nieuwe verzekering en we moeten nu al melding doen van een diefstal.

Begraafplaats La Recoleta in B.A.

De tango, een zeer geliefde dans in Argentinië

Vanuit de drukke hoofdstad reden we vervolgens richting Uruguay, want onze bestemming eind juli is Sao Paulo (Brazilië), vanaf waar we naar Nederland vliegen voor een welverdiende vakantie ;). We moesten opnieuw door de provincie “Entre Rios” die eigenlijk als enige provincie bekend staat om zijn corrupte politie. Dat ondervonden we 6 maanden geleden inderdaad al tot twee keer toe toen ze ons wilden beboeten voor o.a. het hebben van een fietsendrager. Ook nu passeerden we weer een politiecontrole en toen de agenten ons zagen, lieten ze een andere auto die ze vlak ervoor staande hadden gehouden meteen links liggen en als hongerige honden maakten ze een fanatiek stopgebaar naar ons. We moesten meteen terugdenken aan ons Bonny & Clyde-avontuur van destijds, waarbij we op 1 dag twee keer op de vlucht sloegen voor de politie nadat ze ons onterecht, hoge boetes wilden geven. Nu dacht Ralph, laten we het deze keer anders doen. In plaats van te stoppen en weer een uur een verhitte discussie aan te gaan, laten we onszelf die moeite besparen. Oftewel; negeer het stopgebaar van de politie en geef een extra dot gas! Dit klinkt nu heel stoer, maar dit houdt in ons geval in dat we nu 80 km/h reden in plaats van 70… Whoehoe, scheuren met ons Pietertje dus J. Gelukkig vond de politie het niet de moeite waard de achtervolging in te zetten. Misschien waren ze wel te verbijsterd, van onze actie òf van onze “snelheid”…

 

Voordat we Argentinië verlieten, bezochten we eerst nog onze Argentijnse vrienden Hugo en Micky, die we een half jaar geleden ook al een paar dagen hadden bezocht, nadat we hun een aantal maanden ervoor in het noordoosten van Argentinië hadden ontmoet. We bleven er nu vier dagen, kampeerden opnieuw bij hun in de tuin en genoten van de gezelligheid, gastvrijheid en het heerlijke eten. En omdat zij benieuwd waren naar een typisch Hollands gerecht, bereidden wij 1 van Hollands’ culinaire hoogstandjes: hutspot met gehaktballen!
En opnieuw werd de lokale krant ingeschakeld om ons voor een tweede keer te interviewen over onze reis. Dit resulteerde weer in een heel leuk artikel (zie “Media” voor het gehele artikel).

 

We zitten weer in de juiste streek en jaargetijde om citroenen, sinaasappels en grapefruits te plukken!

Toen we eenmaal aan de grens alle papierwerk voor de auto geregeld hadden, we de stempels al in ons paspoort hadden gekregen en op het punt stonden Uruguay in te rijden, werd er toch nog even snel een blik in de auto geworpen. Ook al zijn we inmiddels tig keer grenzen gepasseerd, deze keer hadden we er helemaal geen rekening mee gehouden dat je geen groente, fruit, vlees en melkproducten mee de grens over mag nemen. Het wordt niet altijd gecontroleerd, maar toch wil je het risico niet nemen dat alles afgepakt wordt, dus normaal gesproken maken we zoveel mogelijk van die producten op. Maar deze keer stond onze goed gevulde fruitmand vol in het zicht, dus toen de douane dat zag wilde hij gelijk heel de auto grondig inspecteren! Shit, we hadden een paar km voor de grens nog flink inkopen gedaan, omdat onze volgende bestemming een beetje afgelegen ligt, dus geen winkels in de buurt. Dus al ons bbq-vlees, groente, fruit, kaas, eieren en noten wilden ze innemen. Omdat we dat toch wel heel erg zonde vonden, besloten we om te draaien en terug te keren naar Argentinië, nadat al het papierwerk en de stempels teniet werden gedaan. Dat is de luxe van een reis voor onbepaalde tijd; geen haast hebben! Vervolgens hebben we twee dagen aan de grens, op een hele mooie plek aan een stuwmeer, al ons eten opgemaakt. Vanaf 11 uur ’s ochtends ging de bbq al aan: de Argentijnse stijl!

 

Nadat al het eten op was, konden we alsnog de grens zonder problemen over. Alhoewel… vlak voor de grens moest er eerst nog ruim een uur gezocht worden naar een gedeelte van onze koffiemaker. Janneke had die even op de motorkap gelegd, maar vergeten er af te halen. Gelukkig kwamen we hier achter vóórdat we de grens waren overgegaan, anders hadden we voor een tweede keer kunnen omdraaien! Behoorlijke paniek, want de koffiemaker is (voor Janneke in ieder geval) 1 van de belangrijkste bezittingen die we bij ons hebben. Maar na een uur de route die we tot dan toe gereden hadden 3 keer af te hebben gespeurd, vonden we het gelukkig in de berm terug!
Na in totaal zo’n 5 maanden in Argentinië te hebben doorgebracht, nemen we voorlopig afscheid van dit fantastische land. Het heeft ons hart gestolen, in meerdere opzichten is het voor ons het favoriete land tot nu toe in Zuid-Amerika. Want wat zijn de mensen er toch ongelooflijk vriendelijk, spontaan, goedlachs en gastvrij. Nergens ter wereld, van alle landen waar we geweest zijn, hebben we zo veel aanspraak gehad en zo veel mensen ontmoet als hier. En ondanks een inbraak in de auto, de diefstal van onze rugzak en het moeten vluchten voor corrupte agenten, voelden we er ons erg veilig. De natuur van Argentinië is spectaculair mooi en divers. Van regenwoud tot woestijn, van eindeloze grasvlaktes tot imposante gebergte, van gletsjermeren tot een immense kustlijn, van poema’s tot gordeldiertjes, je hebt het hier allemaal en we hebben er intens van genoten.
We kunnen daarom dan ook niet anders concluderen dat “onze Wimpie” wel een ontzettend leuke en lieve vent moet zijn, wil je zo’n geweldig land als Argentinië inruilen voor Nederland!

Koningin van Nederland!

Ciao Argentina, hasta luego, want terugkomen zullen we zeker!

Leuke weetjes:

  • In Argentinië gaat het nemen van een hoekschop iets anders dan in Nederland: Tijdens de voetbalwedstrijd waar wij waren, werd de uitspelende partij bij een hoekschop door een ME’er beschermd met een wapenschild. Bizar!
  • Al maanden zagen we regelmatig auto’s op straat staan met een fles water of een pion op het dak. Waar zou dat toch voor zijn vroegen we ons af? Blijkt dat dit in Zuid-Amerika een teken is dat deze auto’s te koop zijn.
  • Argentinië kampt al jaren met heftige inflatie. Dit merken wij ook, zo is onze favoriete wijn hier in nog geen jaar tijd twee keer zo duur geworden. Sowieso is alles duur hier, vooral alles dat geïmporteerd wordt is onbetaalbaar. Bijvoorbeeld; voor een fles Heinz ketchup betaal je hier meer dan €11,-!
  • Net als de Chilenen, zijn de Argentijnen ook zoengrage mensen. Dus na een bezoek aan de kapper neem je hier afscheid met een zoen! Maar het zou ook een “goedmakertje” geweest kunnen zijn, nadat ze 10 cm meer van Janneke d’r haren had afgeknipt dan de bedoeling was..!
  • Net als in Uruguay en Paraguay, drinken ze hier ook allemaal maté; een soort van bittere kruidenthee, in een speciale beker bereid, wat met een ijzeren rietje dat een soort van zeefje bevat wordt opgedronken. Iedereen drinkt dat hier, heel de dag door en je ziet iedereen dan ook met hun matébeker èn thermosfles in de hand rondlopen. Zoals je bij ons koffieautomaten hebt, zie je hier bij benzinepompen automaten waarbij je voor een paar cent heet water kan kopen, om je matébeker of thermosfles bij te vullen. De waterkokers hier bevatten zelfs een maté-temperatuurstand, dat iets lager ligt dan gekookt water.
  • Dus bij Janneke d’r bezoek aan de kapper kreeg ze niet een kopje thee of koffie, maar kreeg ze een matébeker aangereikt, die door heel de zaak rondging en waar dus alle klanten en personeel van drinken! Maté drinken doe je niet alleen, dat is hier echt een sociaal gebeuren en wordt met bekenden en onbekenden gedeeld. Typerend voor de Zuid-Amerikaanse mentaliteit.

 

 

 

 

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

19 Responses to Hasta luego Argentina

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *