Chili: Tijdelijke noodtoestand!!!

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 123854 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 35731 km
  • Aantal dagen onderweg: 456 dagen
  • Huidige locatie: Petrohue, Chili
  • Laatste update: 1 februari 2017

            

Zoals we in ons vorige reisverhaal schreven, hadden we een gezellige oud&nieuw in het kustplaatsje Valparaíso. Maar behalve een onvergetelijke vuurwerkshow, staat deze oude havenstad ook bekend om de velen, schitterende graffiti/street-art. Alhoewel het officieel niet toegestaan is, is er bijna geen woning of gebouw te vinden zònder graffiti. Het is 1 groot kleurenfestijn met de meest mooie kunstwerken. Het is dan ook niet voor niets dat het op de “werelderfgoedlijst van UNESCO” staat.

De stad bevindt zich op een aantal hele steile heuvels en staat volgebouwd met oude, voornamelijk houten huizen. Een groot gedeelte is niet per auto bereikbaar omdat het zo dicht op elkaar gebouwd is. Op 2 januari brak er op 1 van de heuvels een brand uit en het was onoverkomelijk dat er zo’n 200 woningen werden verwoest, omdat het voor de brandweer geen doen is met de bluswagens door de smalle steegjes te komen. Gelukkig waren wij inmiddels net de stad uit.

                  

 De brandweer heeft het de laatste tijd erg druk in Chili, want afgelopen week werd door de regering de noodtoestand uitgeroepen vanwege enorme bosbranden die men niet onder controle krijgt. Enerzijds vanwege de aanhoudende, extreme hitte in combinatie met wind. Normaal is het hier rond de 25 graden, momenteel rond de 37 graden zonder een drupje regen. Anderzijds omdat ze hier niet over een professionele brandweer en over grote blusvliegtuigen beschikken. De brandweer bestaat alleen uit vrijwilligers, wat opmerkelijk is aangezien Chili uit vrijwel alleen maar bos/natuurgebieden bestaat en bosbranden een jaarlijks fenomeen zijn. Regelmatig rijden we dorpjes in waar brandweerlieden staan te collecteren op de weg.

Inmiddels zijn er natuurgebieden ter grote van Luxemburg verwoest en zeven brandweerlieden en politiemensen zijn overleden. Er is hulp vanuit o.a. Amerika, Spanje en Rusland gekomen. De afgegeven noodtoestand houdt onder andere in dat uit voorzorg alle nationale parken vanaf 500 km ten noorden tot 800 km ten zuiden van Santiago voor onbepaalde tijd gesloten zijn. Dit beslaat alle parken die wij de afgelopen vier weken hebben bezocht! Het sluiten van de parken is een nogal heftige maatregel, aangezien dit het meest drukke seizoen van het jaar is.

Waar wij ons al vanaf het begin over verbaasden is dat ondanks de droogte en hitte, het in alle nationale parken was toegestaan om te bbqen. Iets waar we zelf tegenwoordig ook groot fan van zijn. Behalve een vleesje, bakken we tegenwoordig ook overheerlijke, zelfgemaakte pizza’s en tortilla’s op de bbq!

           

De afgelopen weken stonden vooral in het teken van het bezoeken van nationale parken. Hier genoten we van de prachtige natuur, pittige hikes en simpele, maar geweldig gelegen campings. Van bossen tot watervallen en van meertjes tot vulkanen, het was op en top genieten. Alhoewel…niet continue, want af en toe werden we belaagd door een horde paardenvliegen, die het geluid van 100 strontvliegen maken en wat je ook probeert, ze blijven je aanvallen en als je pech hebt steken ze je ook nog. Hier wordt je echt stapelgek van.

           

Nog iets wat niet echt genieten was: op internet lazen we dat een bepaalde camping in een nationaal park zeer moeilijk bereikbaar zou zijn, omdat de laatste 2 km er naartoe ontzettend steil was, vol met grote keien en kuilen. Zelfs met 4×4 aandrijving zou het bijna niet te doen zijn. Omdat Janneke niet zo’n hele grote fan is van dit soort weggetjes, wilde we hier dus eigenlijk niet naartoe gaan. Maar toen de parkranger ons vertelde dat de weg wel degelijk goed te berijden was en helemaal niet zo steil, zijn we toch maar doorgereden…Nou, Janneke heeft deze ranger tig keer vervloekt. Het was echt een dramatische weg, Janneke heeft flink gezweet en ook Pietertje had het zwaar. Gelukkig bleef Ralph rustig en gelukkig dat we 4×4 hebben, want anders hadden we het nooit gehaald! Maar ondanks deze heilse 2 kilometer, was het achteraf toch wel de moeite waard, want het was een prachtige camping.

         

 Alhoewel we wel gehoord hadden dat er branden waren, was het ons niet duidelijk dat de situatie zo ernstig was. We gingen zelf namelijk van het ene nationale park naar het andere en verbleven in dunbevolkte en afgelegen gebieden, hadden weinig internet en waren dus niet goed op de hoogte. Zo wisten we ook niet, toen we onderweg waren naar een ander nationaal park, dat inmiddels uit voorzorg veel natuurparken gesloten waren, zo ook degene waarnaar we onderweg waren. Maar voordat we hier achter kwamen en in dit park arriveerden, kondigde “ons Pietertje” zelf óók de tijdelijke noodtoestand af…Terwijl we vlak ervoor nog een pittige tocht door de bergen hadden gemaakt in een vrij afgelegen gebied, met veel steile weggetjes en haarspeldbochten, vond Pietertje het genoeg geweest. Uit het niets maakte hij een heel hard, heftig geluid en wilde niet meer verder rijden, alhoewel de motor wel gewoon bleef lopen. Gelukkig kon de timing niet “beter”, het gebeurde namelijk voor het enige huis in dit gebied en een paar kilometer voor het eerste dorpje! Op de één of andere manier wilde Pietertje nog wel in de 4×4 versnelling een paar meter doorrijden naar de woning, zodat we daar konden parkeren in plaats van de weg te versperren. De bewoners vonden het geen probleem als we daar de nacht door zouden brengen en ondertussen deden we een oproep via de Land Rover Club Chili op Facebook voor advies. We werden na meerdere tips geadviseerd Pietertje naar de eerstvolgende stad te laten vervoeren, 100 km verderop, om daar naar een beun te gaan die gespecialiseerd is in oudere Land Rovers. Zelf waren we er van overtuigd dat de versnellingsbak aan gort lag en dit zou echt rampzalig zijn, want dat is een lange en kostbare klus om te laten repareren.

De volgende dag hadden we een oplegger geregeld die in “hogere sferen” werd gebracht door het gewicht van Pietertje (zie foto J) en werden we voor de deur bij de beun afgedropt. Gelukkig vond de monteur het geen probleem dat we in de auto zouden vertoeven terwijl de auto gemaakt werd. Pietertje stond midden op de stoep voor zijn woning, maar geen mens die hier moeilijk over deed! Wij blij, want dit betekende dat we geen hotel hoefden te regelen tijdens de periode dat de auto gemaakt werd en we gingen er van uit dat het misschien wel een paar weken zou kunnen duren.

Nadat Ralph al flink wat voorwerk had gedaan door allerlei onderdelen te demonteren, om vervolgens samen met de beun de versnellingsbak eruit te gaan halen, kwamen ze er achter dat het helemaal niet aan de versnellingsbak lag. Voor de technici onder ons; één van de flensen bleek kapot. Oftewel; het was een kwestie van dit onderdeel bestellen en de volgende dag was dit binnen 5 minuten vervangen en konden we weer verder. Wat een opluchting!

 In de tussentijd dat we met Pietertje gestrand waren, hadden we contact gelegd met Alejandro, de Chileen bij wie we een maand ervoor in de tuin hadden gekampeerd en bij wie we kerst hadden doorgebracht. Het toeval wilde dat hij ook in de buurt zou zijn van de stad waar wij waren (wat 700 km van Alejandro’s huis ligt) en dus spraken we met hem af. In de tussentijd waren wij, nadat Pietertje genezen was, verhuisd naar een camping. Hier kwam Alejandro ons met zijn nieuwe camper opzoeken, die hij 2 dagen ervoor had gekocht met het idee om ook voor lange tijd te gaan reizen. Het was een super gezellig weerzien en grote kans dat we hem in de toekomst weer gaan zien, bij hem thuis òf ergens onderweg.

 

Omdat inmiddels dus alle nationale parken gesloten zijn, ook in het gebied waar wij ons begeven, hebben we onze route noodgedwongen aangepast en gaan we eerder dan gepland aan 1 van ’s werelds mooiste routes beginnen: de Carretera Austral.

 Leuke weetjes:

       Zuid-Amerikanen zijn ontzettende zoen-grage mensen; als je een vreemde ontmoet dan gaat de kennismaking altijd gepaard met een zoen. Zelfs bij de huisarts (voor Janneke d’r eczeem)!

       In Chili zie je op heel veel plekken gedenktekens van dodelijke verkeersslachtoffers. Dit bestaat niet altijd alleen uit een bloemetje of een simpel kruis. Nee, vaak wordt hier heel veel zorg, tijd en vooral veel vierkante meters aan besteed. Soms worden er complete huisjes gemetseld of een soort van bushok, met een grafsteen, allerlei prullaria en meestal met een grote poster met een foto van het slachtoffer.

       Waren we in Nederland nog fanatiek met plastic afval scheiden en onze eigen boodschappentas meenemen, hier krijg je iedere keer al je boodschappen in tig plastic zakjes, waarvoor speciaal iemand in dienst is om dat voor je te doen.

       Voor ons na 9 maanden inmiddels normaal, maar hier in Zuid-Amerika gooi je je toiletpapier in de prullenbak en niet in de wc.

       Wat inmiddels ook normaal is voor ons; tanken doe je hier niet zelf, maar wordt voor je gedaan. Het is iedere keer weer leuk te zien als de pompbediende tevergeefs naar onze tankdop zoekt en vervolgens verbaasd opkijkt als we hem laten zien dat deze zich onder onze stoelen bevinden!

 

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

36 Responses to Chili: Tijdelijke noodtoestand!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *