Chili: Nederlandse ontdekkingen

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 121715 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 33592 km
  • Aantal dagen onderweg: 429 dagen
  • Huidige locatie: Santiago, Chili
  • Laatste update: 5 januari 2017

 

Na de prachtige klimtocht vanuit Argentinië over het Andesgebergte naar Chili, bezochten we de hoofdstad Santiago de Chile. Een hele leuke stad, die Europees aanvoelt.

Ook Chili heeft net zoals Uruguay, Paraguay en Argentinië een heftige recente geschiedenis. Gedurende 17 jaar, tot 1990, was hier de dictator Pinochet aan de macht, die een horrorbewind voerde waarbij politieke tegenstanders werden gemarteld, verdwenen en vermoord werden. We bezochten twee museums over deze periode en waren opnieuw ontdaan door de verschrikkelijke gebeurtenissen die hier tot vrij kort geleden nog plaatsvonden. Opvallend is dat er nog steeds verdeeldheid is tussen de Chilenen of Pinochet wel of geen goed heeft gedaan voor het land.

Tegenwoordig is Chili het meest stabiele en welvarende land van Zuid Amerika. En dat zie je ook wel terug in de hoofdstad, met de vele moderne gebouwen en de mooie gerenoveerde historische gebouwen in de binnenstad, de tip top verzorgde parken, goede wegen en fietspaden.

Op 10 december was het tijd voor een Hollands feestje, namelijk de houseparty “Defqon1”. Een feest dat ieder jaar in Nederland gegeven wordt en nu voor de 2e keer in Chili. Dat mochten we natuurlijk niet missen! Het was geweldig om te zien hoe enthousiast de Chilenen zijn bij dit soort feesten. Je kan duidelijk merken dat de housemuziek hier pas sinds kort populair geworden is en ze nu voor het eerst kennismaken met de houseparty’s. Twee uur voor aanvang van het feest stond er in de brandende zon al een kilometers lange file. Maar dat kon de pret niet drukken, alle vlaggen bleven in de lucht (vlaggen zijn hier schijnbaar heel populair om mee te nemen naar een feest) en iedereen was heel uitgelaten. En toen het feest eenmaal begon was het niet anders, iedereen ging helemaal uit z’n dak!

      

Na Defqon1 was het tijd om een andere Nederlandse ontdekking aan te doen, namelijk een 8-daags verblijf op Rapa Nui, ofwel Isla de Pascua, ofwel: PAASEILAND!!!!

Pietertje lieten we veilig achter bij Alejandro, een Chileen bij wie we twee dagen ervoor in zijn prachtige tuin hadden gekampeerd.

Paaseiland stond hoog op ons verlanglijstje en ondanks heel erg veel regen vier van de acht dagen, was het fantastisch en heel bijzonder om er te zijn. Het eilandje, dat maar zo’n 20 bij 25 km klein is, ligt 3700 km van de Chileense kust af, dus het was nog een vlucht van zo’n 5 uur. Het is magisch om op zo’n prachtig, klein, ontzettend afgelegen eiland, met z’n 3.000 inwoners en 887 Moai beelden, te verblijven. Om de beroemde Moai beelden eindelijk in het echt te zien, variërend van 1,5 tot 10 meter hoog en gemiddeld 12 ton zwaar, bedenkend dat ze zonder moderne middelen gemaakt zijn, was onvergetelijk. Het is door het ontbreken van geschriften op Paaseiland nog steeds niet helemaal duidelijk hoe ze ooit de immens zware beelden over het hele eiland hebben kunnen verplaatsen, iets wat de beelden extra wonderlijk maakt.

We huurden tijdens twee vrij zonnige dagen een scooter om het eiland rond te crossen. Dit was echt helemaal te gek. We kregen, hoe gek het ook klinkt, helemaal een vakantiegevoel! Dit vakantiegevoel werd een paar uurtjes verstoord toen we aan de andere kant van het eiland een lekke band kregen…Na opgepikt te zijn door de Paaseilandse ANWB en na gesteggel wie de reparatie moest betalen (wij natuurlijk), konden we weer verder crossen.

        

Na Paaseiland keerden we terug naar Alejandro, waar we nog 5 dagen verbleven en samen met zijn familie kerst vierden. We genoten van een hele bijzondere, gezellige, ongedwongen kerstavond met heerlijk eten, wijn en (verslavingwekkende) zelfgemaakte meloen-punch en we werden zelfs nog verwend met kadootjes. Ondanks dat we ons thuis voelden bij Alejandro en kerstavond ontzettend gezellig was, hadden we allebei totaal geen kerstgevoel. Kerst werkt voor ons Nederlanders gewoon niet bij zonnig weer en 30 graden!

Oud & nieuw vierden we in “the place to be” van Chili, namelijk het havenstadje Valparaìso. Heel het land trekt hier naartoe, vanwege de grootste vuurwerkshow van Zuid-Amerika. Vanuit de heuvels kijk je uit op de prachtige vuurwerkshow, die vanaf verschillende kustplaatsjes rondom Valparaìso wordt afgestoken. We hadden er afgesproken met Tim en Xenia, een Duits stelletje die we in augustus op de camping in Rio de Janeiro hadden ontmoet. Een paar dagen ervoor waren we ze al bij toeval tegengekomen in de hoofdstad (bizar, bedenkende dat het een stad is met 7 miljoen inwoners!).

Al om 16.00u installeerden we ons samen met nog een aantal andere reizigers op een geweldig uitkijkpunt, samen met duizenden andere Chilenen. Ben je later dan 16.00u, dan kan je een goed plekje vergeten. Alles ging mee; tafel, stoelen, eten, champagne èn 6 liter zelfgemaakte meloen-punch. Hier 8 uur wachten op DE vuurwerkshow van Zuid Amerika was al een hele belevenis; zon, muziek, mensen aan het zingen, dansen, bbqen, slapen en elkaar onder spuitend met gekleurde rubberachtige slierten en schuim (iets was hier met oud&nieuw een traditie is, je wordt overladen met verkopers die dat spul verkopen èn je wordt overladen met dat spul of je hoofd!).

En om 24.00u was het dan zo ver, een adembenemende vuurwerkshow die 25 minuten duurde en waarvan we nu begrijpen dat het alle inwoners van Chili aantrekt. Het was zo mooi, dat gedurende 25 minuten lang, op een paar keer luid ooh en aah na, er complete stilte was onder de 1,5 miljoen toeschouwers.

We wilden eigenlijk nog naar de straatfeesten gaan, maar helaas werd de geweldige avond afgebroken toen we bij terugkomst bij het hostel (waar onze auto’s stonden geparkeerd) bleek dat er bij Tim en Xenia ingebroken was. Zelf waren we hier vooraf al bang voor (inbrekers snappen ook dat je nieuwjaarsnacht niet in de auto doorbrengt), dus we hadden alles goed afgesloten, kostbare spullen goed verstopt en het bed uitgeklapt zodat het lastiger zou zijn om bij de onderste kastjes te komen. Onze Duitse vrienden waren helaas niet zo voorzichtig geweest en hadden alleen met een mini-slotje hun deur afgesloten, dus het was peanuts om in te breken. Hoe lullig ook, misschien is dat juist ons geluk geweest en hebben ze Pietertje daarom met rust gelaten.

 

Leuke weetjes:

  • Chili is een extreem lang land van zo’n 4300km en maar 175 km breed.
  • Het heeft zo’n 17 miljoen inwoners.
  • Op Paaseiland hebben we verschillende mensen de regen zien trotseren om vervolgens verbrand terug te keren zonder ook maar enige zonnestraal gezien te hebben. De uv straling is er extreem sterk.
  • Paaseiland is door de extreem afgelegen ligging ontzettend duur. We zouden geen echte Nederlanders zijn als we hier niet op waren voorbereid. Voor 8 dagen hadden we precies genoeg eten en drank meegenomen. We waren overigens niet de enige, op het vliegveld kon je precies zien wie er naar Paaseiland gingen; de mensen met volgeladen koelboxen!
  • Pinnend betalen gaat in Chili anders dan in Nederland: hier moet je eerst het bedrag bevestigen en daarna twee keer de pincode invoeren.

 

 

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

22 Responses to Chili: Nederlandse ontdekkingen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *