Argentinië: Control Policía

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 121097 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 32974 km
  • Aantal dagen onderweg: 398 dagen
  • Huidige locatie: Santiago, Chile
  • Laatste update: 5 december 2016

Onze schitterende overnachtingsplek op ruta 52Omdat we al 2 keer eerder de grens vanuit Paraguay waren overgegaan met de nodige “smokkelwaar” (drank en sigaretten) zonder gecontroleerd te worden, waren we deze keer wat overmoedigd geraakt. We hadden weer een flinke voorraad ingeslagen. We hadden het alleen niet zo goed verstopt en omdat we ook nog zoveel andere boodschappen hadden gekocht pasten het niet meer in alle kastjes, dus een gedeelte lag los achterin. Deze keer wilde de Argentijnse douane helaas wèl de auto controleren. Janneke ging op dat moment net de tijdelijke import papieren voor de auto regelen, dus: succes Ralph! Ze kon vanuit het kantoortje zien hoe Ralph de achterdeuren moest openen… Van de zenuwen schoot ze in de lach, iets wat de man die de papieren aan het regelen was, niet helemaal begreep. Ralph had de pech dat de beambte Engels sprak, dus je van de domme houden omdat je geen Spaans spreekt ging nu niet op. Op de vraag of we nog iets gekocht hadden in Paraguay, antwoordde Ralph dat we etenswaren hadden gekocht. “Alleen etenswaren?? Jullie zullen toch wel meer hebben gekocht dan dat??”. Ooh ja, antwoordde Ralph, ook nog kerstversiering, wijzend naar de kerstballen die in de auto hangen. Door deze slimme opmerking zag de beambte ook de familiefoto’s hangen en was ze vervolgens meer geïnteresseerd in de familie en onze reis dan het verder controleren van de auto. Welkom in Argentinië!

Reserva Iberá      

Helaas bleef het geluk qua controles niet aan onze zijde…We gingen de provincie “Entre Rios” door die onder reizigers bekend staat om de corrupte agenten. Bij 1 van de politiecontroles, op een vrij rustige autoweg, hadden we al snel door dat de agenten iets aan het zoeken waren om ons op te beboeten. Andere auto’s werden ook allemaal gecontroleerd, maar mochten al snel doorrijden. Dat 1 auto niet eens een kentekenplaat had, maakt hier schijnbaar niks uit! De fietsen achterop onze auto bleek hun interesse te hebben gewekt. Er werd gevoeld, gekeken en zelfs een ventiel werd van een wiel gehaald. Er werden diverse foto’s gemaakt, maar nu niet omdat ze de auto zo mooi vonden

. Na lang wachten moest Janneke meekomen naar hun kantoortje, omdat de auto op haar naam staat. Ze namen geen genoegen met de kopieën en wilde de originele autodocumenten. Na een paar keer weigeren konden we hier niet meer omheen. Er werd verteld dat we een boete kregen, want Pietertje zou niet in orde zijn. De fietsen achterop waren niet toegestaan en zo ook onze trekhaak en 2 schijnwerpers niet. Zelfs over onze 80km sticker hadden ze nog opmerkingen. Over het feit dat we geen riemen hebben, wat ze ook hadden gezien, werd niks gezegd. De sfeer was tot dat moment nog wel vriendelijk, maar toen ze vertelde dat het 2200 peso (= €135,-) zou kosten werd de sfeer grimmiger. En als we niet direct betaalden, maar bij de bank, zou het verdubbeld worden! Of terwijl, ze proberen je op die manier te dwingen meteen te betalen. We maakten duidelijk dat we niets zouden betalen, wat nog best wel lastig is als je een uur lang gedaan hebt alsof je geen Spaans èn Engels spreekt! Maar hun toneelopvoering ging ook onvermoeibaar door, want nu moest de ene agent, de “good cop”, plaatsmaken voor de “bad cop”, die best intimiderend en pissig was. “Betalen òf de boete ondertekenen want anders krijg je je autodocument niet terug”. Terwijl Janneke haar relaas nog aan het doen was, heeft Ralph (nogal gewaagd maar gelukkig ongemerkt) het autodocument dat op het bureau lag gepakt en zijn we er op hoop van zegen als een speer vandoor gegaan! We gingen er eigenlijk vanuit dat ze de achtervolging zouden inzetten, maar dat deden ze niet. Terwijl we nog aan het bijkwamen waren van de spanning, nog vol adrenaline in ons lijf en ons afvragend of we hier wel goed aan hadden gedaan, kwam er een uur later opnieuw een controle… En ja hoor, ook hier wilden ze ons beboeten vanwege de fietsen. Zouden ze zijn gewaarschuwd door de vorige politiepost? Zoveel Pietertjes rijden hier niet, dus we zijn natuurlijk gemakkelijk te herkennen.

Maar we hadden de smaak te pakken, dus ook deze keer griste Ralph gauw de autopapieren voor de ogen van de agente weg, die op dat moment met Google Translate bezig was om in het Engels te kunnen vertalen waarom we een boete zouden krijgen, en zijn we er weer als een speer vandoor gegaan! Men o men, we lijken Bonny & Clyde wel!

              

Een paar maanden geleden ontmoetten we twee Argentijnse stelletjes in het noordoosten van Argentinië. Zij hadden ons weken ervoor ook al gespot, op een camping 1400 km zuidelijker. Tja, Pietertje vergeet je natuurlijk niet zo snel! Het was een hele leuke ontmoeting en we werden bij hen thuis uitgenodigd als we ooit in de buurt zouden zijn. En nu waren we in de buurt bij 1 van de 2 stelletjes: Hugo en Miky en zijn er 2 dagen gaan logeren. We kampeerden er in de tuin en genoten van de gezelligheid, gastvrijheid en natuurlijk een heerlijke asado (bbq) en wijn. De lokale krant werd nog ingeschakeld voor een interview, dus ook in Argentinië zijn we nu “beroemd”!

Omdat we van Hugo en Miky begrepen dat de trekhaak en grote lampen toch echt niet toegestaan zijn in Argentinië, hebben we de trekhaak er maar afgehaald en de lampen provisorisch bedekt. Alhoewel de politie dus schijnbaar in z’n recht stond ons te beboeten, vond Hugo dat we er goed aan hadden gedaan te “vluchten”. Volgens hem horen we hier niks meer van. Laten we het hopen.

          

Net zoals een paar maanden geleden, bezochten we nu ook weer het prachtige, grote, waterrijke natuurgebied “Reserva Ibera”. De vorige keer de westkant, waarbij Pietertje zijn zwemdiploma A behaalde, deze keer deden we de oostkant aan. Een 146 km lange zandweg er naartoe, die alleen betreden mag worden als het droog is, want anders is de weg onbegaanbaar. Behalve een paar gaucho’s (de cowboys die het vee bij elkaar drijven) en een enkele boerderij, zie je niks of niemand op deze route. Geen huizen, geen faciliteiten, geen bereik met je telefoon. Dus als je strandt met je auto, is het wachten op een toevallige voorbijganger. Alhoewel we gewaarschuwd waren dat het een pittige tocht zou worden, ging het ons gemakkelijk af. We hebben wel slechtere wegen gehad. Het was weer genieten in dit natuurgebied.

               

Een andere uitdaging was een route door de Andesgebergte, iets waar met name Janneke erg tegenop zag na ons oververhitte-remmen-drama in Brazilië. We namen een toeristische route, die vanaf 700 meter hoogte al slingerend via een gravelroad door de schitterende bergen ging tot 2900 meter hoogte. Alhoewel het soms spannend was omdat de weg op sommige punten heel smal was en zònder vangrails, uitkijkend op een diepe afgrond…was het een prachtige tocht. Midden op de route hebben we de auto geparkeerd en overnachtten we bovenop 1 van de bergen. Het enige dat voorbij kwam was af en toe een lama!

           

Tot slot zijn we de grens met Chili overgegaan, een adembenemend mooie route die je dwars door de Andes brengt. We gingen hier tot 3200 meter hoogte en vervolgens zakten we in een korte tijd via een ongelofelijke slingerweg 2200 meter naar beneden.

Terwijl we in Paraguay nog door bosrijke en jungleachtige gebieden reisden, gingen we de afgelopen weken van waterrijke gebieden naar woestijnachtige gebieden om vervolgens vanuit de wijnstreek Mendoza naar de hoogste bergketen van Zuid Amerika af te reizen: de Andes. Het is ongelooflijk hoe divers de natuur is in Argentinië, dat blijkt bijvoorbeeld wel als je met 35 graden vanuit de woestijn van Mendoza, uitkijkt op de besneeuwde bergtoppen van de Andes 100 km verderop!

           

Leuke weetjes:

– In het nationaal park “Sierra de las Quijadas” werden we bij aankomst door de parkrangers gewaarschuwd voor slangen en schorpioenen, maar ook voor een insect “de vinchuca”, die een bepaalde parasiet met zich mee kan dragen. Alleen de grotere soort was gevaarlijk en ze lieten er 1 (een dode) aan ons zien. Mocht je gestoken worden, dan was het belangrijk er alcohol op te doen. Nou, je raadt het al: we waren er nog geen half uur en Ralph werd al geprikt door zo’n beest! Gelukkig hadden we genoeg alcohol (uit Paraguay) bij ons .

       

– In ditzelfde nationaal park werden we ’s nachts bijna onze daktent uitgeblazen toen er een flinke storm passeerde. Dus snel onze tent in het donker ingeklapt en in de auto verder gaan slapen!

 

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

20 Responses to Argentinië: Control Policía

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *