Brazilië: Beestachtig mooi!!

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 117814 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 29691 km
  • Aantal dagen onderweg: 358 dagen
  • Huidige locatie: Altos, Paraguay
  • Laatste update: 26 oktober 2016

 

Jeetje, wat hebben we weer een geweldige weken achter de rug in Brazilië. Zoals bij ieder reisverhaal is het eigenlijk te veel om op te noemen. En sommige dingen zijn ook niet makkelijk in woorden te omschrijven, maar hier weer een poging om jullie toch een beetje mee te laten genieten.

Het hoogtepunt van de afgelopen weken was absoluut ons verblijf in natuurgebied de Pantanal. Maar eerst bezochten we 4 dagen de hoofdstad Brasilia. Dit was niet een ‘must’ voor ons om te zien, maar aangezien we toch enigszins in de buurt waren, wilden we dit ook meepikken. Het is een hele aparte stad zoals je die nergens ter wereld ziet. De complete stad werd in de jaren ’50 in een tijdsbestek van vier jaar gebouwd, waarvan het centrum in de vorm van een vliegtuig. De ontwerpers waren toekomstgericht, dus de hele stad is op een autovriendelijke wijze ingericht. Zo zijn er twee keer zes rijsbanen in het centrum, vrijwel geen stoplichten en ontzettend veel (gratis) parkeerruimte. Het aparte is dat iedere wijk/blok z’n eigen specifieke doeleinde heeft. Dus je hebt een wijk met alleen maar ziekenhuizen, een wijk met alleen maar hotels, een wijk met alleen scholen, etc. Dit zorgt voor een hele aparte sfeer, want spontaan bijvoorbeeld een terrasje pikken of naar de winkel gaan zit er niet in, want dan moet je dus naar desbetreffende wijk gaan en de afstanden zijn behoorlijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rondom de hoofdstad begonnen we voor het eerst toekans van dichtbij te spotten. Dit zorgden soms voor gevaarlijke taferelen op de weg, want in volle vaart moest er dan een noodstop gemaakt worden en de vluchtstroken liggen hier vaak ook nog eens een stukje lager dan de rijbaan, waardoor je het gevoel hebt dat de auto op z’n kant valt. Maar we waren iedere keer zó blij als we er weer 1 zagen, dat deze noodstops regelmatig herhaald werden. Ondertussen hebben we er al tig gezien, maar het blijft toch iedere keer bijzonder deze vogels in het wild te zien.

Behalve toekans waren/zijn we ook iedere keer weer onder de indruk als de blauwgele ara’s (papegaai) overvliegen, met hun oorverdovende gekrijs. Je hoort ze dus al van verre aankomen en ze zijn zo groot en felgekleurd dat ze heel makkelijk te spotten zijn. Prachtige vogels.

Aangezien het weer ondertussen dagelijks boven de 35 graden uitkwam, met regelmatig een gevoelstemperatuur van 45 graden, kampeerden we een week in “Lagoa Azul” waar we de verkoeling opzochten in het vlakbij gelegen, kraakheldere riviertje. Het was er alsof je in een aquarium zwom met honderden vissen om je heen, die voor ons gevoel toch echt iets te dichtbij kwamen! Lagoa Azul ligt in een prachtige jungle-achtige omgeving met veel rondslingerende kapucijnaapjes, hagedissen en prachtige vlinders, dus we voelden ons net Tarzan & Jane.

 

 

 

 

 

 

En iedere dag, direct na zonsondergang, gingen de insecten compleet los. Ze maakten gedurende een half uur een oorverdovend geluid waardoor we elkaar soms nauwelijks konden verstaan. Geweldig! Wat iets minder prettig was, was dat de insecten, reuze padden en een spin zo groot als een hand, de doucheruimte op onze camping wisten te waarderen, waardoor het iedere keer weer opletten was als je ging douchen. Zo kwamen er regelmatig padden uit het doucheputje gekropen!

En dan nu over ons onvergetelijk verblijf in de Pantanal; een natuurgebied/drasland dat groter is dan Spanje. Tijdens het regenseizoen loopt het voor 80% onder water en hierdoor is het rijk aan velen soorten planten en dieren. Alleen al de tocht er naartoe was onvergetelijk. In het noordelijke gedeelte, waar wij startten, is er maar 1 mogelijkheid om de Pantanal in te gaan, via de avontuurlijke “Transpantaneira”: een doodlopende zandweg van 146 km lang. Deze werd in de jaren ’70 aangelegd, met als oorspronkelijke doel helemaal door te laten lopen naar het zuidelijke gedeelte van de Pantanal. Verstandig genoeg beseften ze na 146 km dat deze weg immense schade aan de natuur zou aanrichten en staakten ze het aanleggen ervan. Maar gelukkig is de weg nog steeds (een soort van) begaanbaar, maar vraag niet hoe! Je moet behalve schuddend over het ribbelige zand, ook nog eens 125 oude, houten, gammele, gare bruggetjes passeren. De gaten zitten er in, sommige bruggen zijn al half ingezakt, planken ontbreken…het is niet voor te stellen in wat voor slechte staat ze zijn. Dus iedere brug die je passeert, hou je je hart vast, zeker omdat “Pietertje” sinds het staken van zijn zwemcarrière niet meer de slankste is met z’n plusminus 3.000kg. Maar gelukkig hebben we nu eens voor de verandering geen spannend verhaal in de zin van dat we door een brug zijn gezakt. Haleluja! Andere overlanders, een Duits stel, die we al verschillende keren ontmoet hebben, is dat overigens wel gebeurd, maar hun auto/truck weegt dan ook 8.000kg!

    

Tussen het billenknijpen door, was het eigenlijk alleen maar genieten, want wat is de Pantanal prachtig. We hebben duizenden en duizenden kaaimannen gezien, de meest mooie vogels, capibara’s, slangen en giant otters. En ’s avonds kwamen de duizenden vuurvliegjes (glimwormen) tevoorschijn en hoorde je allerlei ondefinieerbare geluiden. Fantastisch.

Maar we waren nog niet helemaal voldaan, want we wilden ook ontzettend graag een jaguar spotten. Je hebt in dit gedeelte van de Pantanal een vrij grote kans ze te zien, maar ondanks een 6,5 uur durende boottocht door de wildernis en continu geconcentreerd vanuit een bootje alles af te speuren, hadden wij ontzettende pech. Na een paar dagen wikken en wegen of we een nieuwe boottrip zouden doen (het was namelijk behoorlijk prijzig) en na een briefje van 100 Dollar te hebben afgeslagen van een rijke Amerikaan, besloten we toch om nog een keer te gaan. En wat werden wij beloond zeg, ongelooflijk! We hebben uren kunnen genieten van dit prachtige beest, van heel dichtbij, terwijl ze lag te zonnen aan de oever en af en toe op een boomstam kroop die over het water hing. Het was gewoon emotioneel om zo’n beest in het echt te zien. Ook al hebben we haar niet in actie gezien, het is zo’n fascinerend en prachtig dier, dat we er uren van genoten hebben. En ‘lucky us’ nam een man uit Nieuw Zeeland ons ’s middags ook nog een keer mee (hij had nog plek over op zijn bootje) en konden we opnieuw genieten van dezelfde jaguar die er nog steeds lag te luieren.

 

In totaal brachten we 8 nachten door in het noordelijk gedeelte van de Pantanal. Het grote voordeel overigens van dit gedeelte is dat de moeilijk begaanbare weg en de lijpe bruggetjes ervoor zorgen dat er heel weinig toeristen zijn in vergelijking met het zuidelijke gedeelte. We hadden dan ook het ultieme junglegevoel, helemaal toen we gingen wildkamperen en (na de daktent te hebben opgezet) een heel duidelijk spoor van een grote kaaiman naast onze auto zagen. We hebben die nacht voor de verandering maar niet in de bosjes geplast!

Vervolgens zetten we koers naar het zuidelijke gedeelte van de Pantanal, wat inhoudt dat je er zo’n 1400 km omheen moet rijden aangezien er (op de Transpantaneira na) geen weg door de Pantanal loopt. Tijdens deze rit zagen we een dier dat, na de jaguar, bovenaan op ons lijstje stond, namelijk: de reuzenmiereneter! Wat een bizar beest. Ze zijn heel moeilijk te spotten omdat ze voornamelijk ’s nachts actief zijn en er niet heel veel meer zijn. Maar wij zagen ‘m overdag, van heel dichtbij. Janneke is nog op d’r slippertjes door de dichtbegroeide bosjes gekropen met als gevolg dat ze verschillende lange doorns in d’r handen en voeten had, maar dat was het absoluut waard.

Alhoewel we in het zuiden van de Pantanal misschien wel meer diversiteit aan dieren zagen, was het er toch een hele andere beleving dan onze trip door het noordelijke gedeelte. In het zuiden kon je namelijk op een vrij goede begaanbare weg, zonder lijpe bruggetjes door de Pantanal rijden, waardoor het avontuurlijke gevoel hier een stuk minder was. En ook omdat het aantal toeristen hier een stuk hoger ligt. Dus mocht je overwegen om er ooit nog naartoe te gaan, dan zouden we zeker het avontuurlijke noorden adviseren. Tenzij je er graag met locals in de rivieren wilt zwemmen tussen de piranha’s en kaaimannen, want dat hebben we verschillende mensen in het zuiden zien doen!

 

 

 

 

 

Ons verblijf van 11 weken in Brazilië hebben we afgesloten met een bezoek aan het toeristische dorp Bonito. De omgeving staat bekend om de velen natuurlijke, kraakheldere riviertjes met talloze vissen, wat heel veel snorkelende toeristen trekt. Ons verblijf liep echter anders dan gepland, want van deze drukbezochte plekken hebben we niets gezien. We ontmoetten namelijk een Braziliaans echtpaar terwijl we aan het wildkamperen waren in het centrum van Bonito. Ze woonden 2 km verderop en nodigden ons uit bij hun voor de deur te kamperen. Deze geweldig lieve mensen, Ricardo (71 jaar) en Nieuw (62 jaar), hebben er een onvergetelijk verblijf van gemaakt. Toen we ’s ochtends om 9.00u bij hen thuis aankwamen, werden er meteen borrelglaasjes Cachacha ingeschonken ( waar het bekende drankje “Caiprinha” van wordt gemaakt) en vervolgens werd er volop bier geserveerd! Dat is iets vrij normaals in Brazilië, je ziet regelmatig mensen ’s ochtends al bier drinken. Terwijl je in Nederland dan beschouwt wordt als alcoholist, is dat in Brazilië absoluut niet het geval.

Nieuw is een Engelse docent, wat de communicatie erg makkelijk maakte. Ricardo is gepensioneerd, maar treedt nog regelmatig op als zanger en we werden dan ook 2 avonden getrakteerd met concerten in hun geweldige tuin. We hebben genoten van deze bijzondere ontmoeting, van hun prachtige huis en tuin en de optredens van Ricardo. Maar ook de twee uitjes naar een riviertje dat geëxploiteerd wordt door een vriend van hen en niet bekend is onder de toeristen. Een natuurlijk zwemparadijs in een hele mooie omgeving, waar 2 dikke slangen aan de oever lagen terwijl wij afkoelden in het water en als Tarzan & Jane slingerend het water in jumpten!

 

 

 

 

 

Ook al waren het maar twee dagen, het afscheid was er vanuit hun kant niet minder emotioneel van. Bij allebei dikke tranen,  helemaal toen we ze als cadeautjes een setje delfsblauwe klompjes gaven (dat doen we al de hele reis cadeau aan mensen die een bijzondere indruk op ons hebben gemaakt en is iedere keer een groot succes).  Ja, dit is familie nummer twee waar we deel van uitmaken in Brazilië!

Brazilië heeft een grote indruk op ons gemaakt. Alhoewel we in het begin niet zo’n fan waren van de afstandelijke, ietwat chagrijnig ogende mensen (met name in de omgeving van Sao Paulo en Rio de Janeiro), is dat beeld verder landinwaarts in positief opzicht veranderd. We hebben veel vriendelijke mensen ontmoet. En ook ontmoetten we hier meer reizigers en overlanders dan in de voorgaande landen. Omdat we vooraf door veel mensen gewaarschuwd werden voor de hoge criminaliteit waren we extra waakzaam, maar eigenlijk hebben we ons nooit echt onveilig gevoeld, zeker niet in het binnenland. Het is een immens groot land en ondanks dat we maar een relatief klein gedeelte van Brazilië gezien hebben (noodgedwongen, omdat we “maar” een visum voor maximaal 3 maanden krijgen), legden we hier zo’n 8.000km af, van hele goede tot de meest belabberde (gatenkaas-) wegen. Het land heeft een prachtige diversiteit aan natuur en we zagen hier meer dieren dan in welk land dan ook. We genoten van het heerlijke eten en alle nieuwe fruitsoorten. Met een positief en enthousiast gevoel hebben we Brazilië verlaten.

 

Leuke weetjes:

          Omdat onze namen voor de meeste mensen niet uit te spreken en onthouden zijn, zijn we hier omgedoopt tot de prachtige namen “Rafaël” & “Djanet”!

          We zijn inmiddels (met de reis in Europa erbij) 358 dagen onderweg en we bezochten met Pietertje 16 verschillende landen (Nederland, Duitsland, Polen, Litouwen, Letland, Estland, Finland, Noorwegen, Denemarken, België, Frankrijk, Luxemburg, Uruguay, Argentinië, Paraguay en Brazilië. Alleen Sint Petersburg (Rusland) was zonder de auto.

          Tot nu toe hebben we in totaal 29.691 km afgelegd met Pietertje. Het gemiddelde verbruik in Zuid Amerika is: 1 (liter) op 9,66 (km).

 

 

 

 

 

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

5 Responses to Brazilië: Beestachtig mooi!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *