Brazilië: Hoe bijzondere ontmoetingen tot stand kunnen komen

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 112758 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 24635 km
  • Aantal dagen onderweg: 318 dagen
  • Huidige locatie: Cardeal Mota, Brazilië
  • Laatste update: 16 september 2016

 

Eerst even een vraag aan onze lezers:
Mocht je voortaan een mailtje willen ontvangen zodra er een nieuw reisverhaal op de website staat, mail ons dan even je mailadres door naar dutchonwheels@hotmail.nl of zet het hieronder bij de reacties neer. Voor ons is dat meteen een leuke manier om te weten wie ons volgt. We horen wel eens van anderen dat bepaalde mensen ons volgen, maar dat weten we natuurlijk niet van iedereen.

Ons laatste reisverslag ging o.a. over de bizarre ontmoeting met Heineken ontvoerder Frans Meijers in Paraguay, het begeven van de remmen tijdens een immens steile bergafdaling en over de Olympische Spelen in Rio de Janeiro.

Op de camping in Rio was met name onze auto erg geliefd onder journalisten: we werden 4 keer geïnterviewd waarbij de auto van binnen tot in detail gefilmd werd!

Ook was het uitgaansleven in Rio een indrukwekkende gebeurtenis. In de wijk Lapa zijn we 2 keer uitgegaan. Lapa staat bekend als het grootste straatfeest ter wereld en hier bruist het van de samba, trommels en het bekende drankje ‘Caiprinha’. Het is 1 grote kletsende en dansende mensenmassa en is een belevenis om mee te maken, te meer omdat er geen regels gelden. Zo staan er duizenden mensen op straat terwijl het verkeer er gewoon doorheen moet. Voor degene die Stratumseind in Eindhoven kennen: je kunt het zo zien dat er op een zaterdagavond verkeer door Stratumseind heen moet rijden, terwijl niemand aan de kant gaat. Zo is het in Lapa, maar dan tig keer groter dan Stratumseind! En zo wordt bijvoorbeeld de benzinepomp van Shell “overgenomen” door tig mensen die drank staan te verkopen en mensen die er staan te feesten, terwijl de pomp nog steeds open is en er daadwerkelijk mensen zijn die nog gaan tanken ook! Het is 1 groot gekkenhuis.

             

Na Rio reisden we verder noordwaarts, een mooie route langs de kust van Brazilië. De stranden waren in dit gedeelte bounty-achtig mooi. Ons witte strandlaken was nauwelijks te zien dus dat zegt genoeg!

    

Op 1 van deze prachtige stranden kwamen we op het geweldige idee om met de auto het strand op te rijden. We hadden meerdere auto’s dat al zien doen en het leek ons geweldig om op zo’n prachtige plek te staan en er misschien wel te overnachten. We hadden wel onze twijfels of onze auto het aan zou kunnen, maar we besloten toch maar de gok te wagen. Dit strand bevond zich namelijk aan de rand van een dorpje. Beter dan de gok wagen op een afgelegen strand waar geen eventuele hulp in de buurt is. Janneke checkte voor de zekerheid nog even of het zand niet te mul was, maar dat voelde behoorlijk hard, dus gassen maar Ralph… Het eerste gedeelte ging vrij goed. Maar toen Ralph een bocht maakte ging het mis. We kwamen behoorlijk diep in het zand vast te zitten en konden er met geen mogelijkheid meer uit.
Na een half uur kwam er een local poolshoogte nemen en stelde voor een tractor te regelen. Goed plan, want de zee kwam natuurlijk steeds dichterbij en om Pietertje in zout water te laten zwemmen leek ons niet zo’n goed idee. Tot grote frustratie van Janneke, ging de local samen met haar op z’n elfendertigste op zoek naar een tractor. Na 3 keer nee te hebben gehoord en een half uur later, stonden inmiddels dikke tranen in Janneke d’r ogen. Maar gelukkig was er bij adres nr. 4 wel hoop. We moesten alleen wel 1,5 uur wachten, want ze waren aan het lunchen. De dikke tranen stonden toen niet meer in Janneke d’r ogen, maar druppelden als watervallen op de grond aangezien Pietertje in haar beleving dan ondertussen wel de ongewenste overtocht terug naar Europa aan het maken zou zijn. De tranen en uitleg met handen en voetenwerk dat Pietertje zou verzuipen, maakten geen indruk helaas, dus we hadden geen andere keus dan te wachten. Gelukkig kwam er, eenmaal terug op het strand, een Nederlander voorbij (die in Rio woont en Portugees spreekt) en die ons kon vertellen dat de zee volgens de local helemaal niet tot onze auto zou reiken. Halleluja wat een opluchting!!! Na lunchtijd kwamen ze dan eindelijk met de tractor langs en sleepten onze auto er (met enige moeite) uit. Eéns maar nooit weer!

Inmiddels zijn we een stukje het binnenland van Brazilië ingetrokken. We bezochten o.a. 2 prachtige koloniale goudmijn dorpjes en hier ontmoetten we de meest bijzondere mensen/familie tot nu toe (ok, op Frans na dan ☺). We werden aangesproken door een man (Adauto) die onze auto helemaal prachtig vond. Tot nu toe best een zeldzaamheid dat we aangesproken worden in Brazilie en dus een groot contrast met de andere landen tot nu toe. De Brazilianen zijn, hoe wij het ervaren, minder toegankelijk en enthousiast. Na een poosje (met handen en voetenwerk) met hem en zijn vrouw Luciana gesproken te hebben, werden we uitgenodigd om bij hen thuis te komen bbqen. Hartstikke leuk idee. We reden nog geen 50 meter achter ze aan toen de olieleiding losschoot en alle olie er dus uitspoot…. Natuurlijk hadden we weer eens mazzel: onze nieuwe vriend bleek een automonteur te zijn en een eigen garagebedrijf te hebben! Te mooi om waar te zijn en we werden er bijna achterdochtig van, maar toch hadden we er een goed gevoel bij. Na een provisorische oplossing zijn we naar zijn garage gereden en lieten daar onze auto achter. Van de heerlijke bbq werd een logeerpartij gemaakt, wat inhield dat 2 van de 4 kinderen bij een tante een paar deuren verderop moesten slapen, zodat er plek voor ons was om er te overnachten. Ongelooflijk gastvrij, vriendelijk en gezellig. De volgende dag maakten Ralph met de hulp van Adauto de olieleiding en we mochten ondanks herhaaldelijk aandringen geen cent betalen. Ze vroegen ons nog een nacht te logeren, maar we voelden ons toch wat bezwaard aangezien de kids dan elders moesten slapen. Dus we namen afscheid, Adauto met tranen in z’n ogen, en besloten de volgende dag nog een kadootje af te geven. Ze hadden ons ondertussen overladen met berichtjes dat ze het zo geweldig vonden ons te ontmoeten en dat ze ons misten, dus we werden tijdens het afgeven van het kado zowat gedwongen nog een keer te komen eten en logeren. Dus hier zijn we dan toch maar op ingegaan, omdat we het zelf natuurlijk ook hartstikke leuk vonden. Opnieuw een onvergetelijk gezellige dag, waarbij we Luciana en dochter Lais trakteerden op een bezoek naar 1 van de goudmijnen.

        

Na het 2e afscheid bezochten we 100 km verderop “Santuário do Caraça”. Een 250 jaar oud heilig complex met o.a. een klooster, een monniken opleidingshuis en kerk en waarbij je er als toerist ook de mogelijkheid hebt er te slapen. Het was zo’n mooie, bijzondere, afgelegen plek, midden in de bergen op 1300 meter hoogte met alleen maar de geluiden van talloze vogels, dat we (op de 2 logeernachtjes bij Adauto na) voor het eerst deze reis niet in de auto sliepen, maar in dit bijzondere complex. Als kers op de taart kon je er ’s avonds voor de ingang van de kerk een wilde wolf spotten. Eén van de monniken had de wolf 30 jaar geleden “tam” gemaakt door er dagelijks een bak vlees neer te zetten en sindsdien komt de wolf bijna iedere avond langs. Je zit dus met andere gasten de hele avond vol spanning voor de kerk te wachten want de wolf kan om 19 uur komen, maar ook om 1 uur ’s nachts. En je zit maar op een paar meter afstand van de wolf. Een hele bijzondere avond. We raakten aan de praat met 2 Brazilianen die gelukkig goed Engels spraken en met wie we uren spraken over voornamelijk de trieste huidige politieke situatie waarin Brazilië verkeert en waarbij o.a. corruptie binnen de overheid, slechte sociale voorzieningen en armoede centraal staan. Ondertussen hielden we onze ogen goed open, want zoals gezegd komt de wolf BIJNA iedere avond langs. Ralph was natuurlijk de die-hard en heeft tot 1.30 uur als laatste zitten wachten, maar helaas hadden we de pech dat de wolf de vorige avond waarschijnlijk genoeg had gegeten Jammer, maar toch was het een onvergetelijk verblijf.

         

Omdat we onderweg naar Santuário al de indruk hadden dat de radiator een beetje aan het lekken was, besloten we terug te gaan naar Adauto en zijn lieve familie, om de radiator na te laten kijken. Dit resulteerde in een nieuwe logeerpartij van 2 nachten, want we mochten absoluut niet in een hostel slapen terwijl de radiator door een ander bedrijf gemaakt werd. Een paar dagen geleden hebben we voor de 3e en nu toch echt wel de laatste keer afscheid gemomen van deze bijzondere familie. We zullen hun, maar ook het heerlijke eten (de tante is een kokkin en bereidde iedere keer de meest lekkere maaltijden, brood en gebak) missen.

      

De komende week/weken zetten we koers naar het grote water- en dierrijke natuurgebied ‘de Pantanal’, wat hier nog zo’n 1800 km vandaan ligt.

Leuke weetjes

– In Rio de Janeiro heeft Janneke de eerste bon (of waarschuwing, dat is nog niet duidelijk) in Zuid Amerika veroorzaakt, vanwege het op straat gooien van een sigaret. Op zich best een goed uitgangspunt om dit te beboeten, maar een beetje tegenstrijdig met de grote hoeveelheden afval die overal op straat ligt. Aan de grens zal straks blijken of het om een waarschuwing of boete gaat.
– Het meest gebruikte zinnetje als we onderweg zijn met de auto is: ” Pas op, DREMPEL”!!!! De drempels zijn hier levensgevaarlijk en je hebt er ontzettend veel. Op de eerste plaats is het een probleem omdat je er vooraf niet altijd voor gewaarschuwd wordt en sommige zijn nauwelijks te zien. Op de 2e plaats zijn ze zo hoog dat je er vrijwel stilstaand overheen moet. En op de 3e plaats bevinden ze zich niet altijd op de meest logische plaatsen (buiten de bebouwde kom). We hebben ze tot nu toe, verbazingwekkend genoeg, nog maar 2 keer over het hoofd gezien, maar je wil niet weten wat voor snoekduik je maakt, zeker met onze auto die bladveren heeft.
– Wat tot nu toe in alle 4 de landen opvalt is dat mensen hier overal netjes in de rij staan. Bijvoorbeeld bij bushaltes en voordat de winkels hun deuren openen.
– Bij de kassa’s hebben ze bijna nooit wisselgeld. Ze wisselen vervolgens bij een collega alleen het briefgeld waar de klant mee betaald heeft, zodat bij de volgende klant deze procedure zich opnieuw herhaalt. Even vlug een boodschap doen is in Zuid Amerika vaak niet mogelijk, de rijden zijn ontzettend lang. Het motto “3 in een rij kassa erbij” gaat hier echt niet op!
– In winkels heb je hier een overtal aan personeel. Soms werken er wel een stuk of 20 mensen in een klein supermarktje. Het zegt dus niet altijd iets over de snelheid aan de kassa…
– Aangegeven prijzen in de supermarkt komen vaak niet overeen met de prijs aan de kassa. Maar gelukkig kan je in bijna iedere winkel de prijs scannen. Toen we iemand van het (overtallige) personeel vroegen waarom er 2 verschillende prijzen aangegeven staan, trok ie z’n schouders ongeïnteresseerd op en ging weer verder met z’n ( niet zo drukke) bezigheden. Toch een heel andere reaktie dan de Appie zou geven!
– Als je in NL/Europa een grote verpakking van iets koopt, dan is dat in verhouding goedkoper dan wanneer je hetzelfde product in een kleinere hoeveelheid/minder gewicht koopt. In Zuid Amerika is dat niet zelden andersom. Bijvoorbeeld: een klein blikje Bonduelle kost 60 cent, een groot blik (plusminus 2 x zo veel inhoud) kost €4,- !!
– Onlangs passeerden we weer één van de velen politiecontroles. Het was niet helemaal duidelijk of we een stopteken kregen. Nou ja, misschien was het wel duidelijk, maar hadden we er niet zo heel veel zin in en besloten we de gok te wagen om door te rijden. Toen de politie vervolgens met sirene, zwaailichten en seinen ons achterna kwam, was het ons toch wel heel duidelijk dat ze ons dringend verzochten alsnog te stoppen! Toen we aangaven geen Portugees te spreken en geen orginele autopapieren te hebben, konden we meteen doorrijden. Het werkt tot nu toe altijd ☺

 

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

24 Responses to Brazilië: Hoe bijzondere ontmoetingen tot stand kunnen komen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *