Argentina

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 107415 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 19292 km
  • Aantal dagen onderweg: 235 dagen
  • Huidige locatie: Posadas, Argentinië
  • Laatste update: 26 juni 2016

Na een fijne start in Uruguay, passeerden we op 24 mei de grens met Argentinië. De grensovergang was nog even spannend, omdat we vooraf gewaarschuwd waren door andere overlanders dat dit nog wel eens moeizaam en corrupt zou kunnen gaan. Maar in ons geval ging het erg soepel, binnen een half uur waren we de grens over.

Onze eerste indruk van Argentinië verschilt niet veel van buurland Uruguay. Ook hier zijn de mensen ontzettend vriendelijk, zijn ze gek op voetbal, het drinken van maté en het eten van een asado (bbq). En ook hier trekken we weer veel bekijks met onze auto en hebben we regelmatig aanspraak.
Het verschil met Uruguay is dat het hier duidelijk groter en uitgestrekter is, je kan hier uren rijden zonder een stadje tegen te komen. Weilanden zijn hier zo groot als een stad en het is geweldig om de gauchos (soort van cowboys) met hun typisch Argentijns baretje, te paard het vee te zien verdrijven.
Behalve gauchos, zien we hier ontzettend veel vogels onderweg. Vooral roofvogels, maar ook ooievaars, reigers, gieren, parkieten en veel andere onbekende soorten. Het is een genot om hier met de auto rond te rijden.
Wat trouwens prettig is voor onze auto (en voor onszelf!), is dat we lang niet de enige zijn die niet zo snel rijden. Het is duidelijk dat onze auto in Zuid-Amerika meer op z’n plek is dan in Europa!
De natuur is hier prachtig en de beschermde natuurgebieden in de vorm van nationale parken is de beste manier om het van dichtbij te kunnen zien en ervaren. We hebben inmiddels dan ook verschillende nationale parken aangedaan.

   

Zo zijn we bijvoorbeeld een paar dagen naar “Parque Nacional El Palmar” gegaan. Een prachtig beschermd natuurgebied met, de naam zegt het al, ontelbare palmbomen. Lang geleden was een groot gedeelte van Noord-Argentinië, Uruguay en Zuid-Brazilië zoals dit natuurgebied, maar is inmiddels (op dit park na) vrijwel verdwenen. We zagen hier voor het eerst carpinchos. Geen idee hoe je deze dieren het best kan omschrijven, maar laten we zeggen een kruising tussen een grote bever en een varken…. Maar misschien beter even googlen voor een afbeelding! Ze waren hier volop aanwezig, evenals vossen. Helaas kunnen we nog steeds geen foto’s plaatsen vanwege het ontbreken van een laptop.

   

    

“Parque Nacional El Condorito” bezochten we een paar dagen na de inbraak, nadat we eerst op een camping van een Duits echtpaar hadden gestaan om bij te komen en wat zaken te regelen. Het was overigens niet verrassend dat de campingeigenaren Duits waren, want de camping bevond zich in een dorpje waarvan het net leek dat je je in Duitsland bevond. Alles was aanwezig; de typisch Duitse bouwstijl, Duitse souvenirswinkeltjes, Duitse muziek in de straten en een jaarlijks heel druk bezocht Oktoberfest.
De tocht naar het park was een goeie test voor de auto, omdat we voor het eerst sinds deze reis de bergen in gingen, tot 2.000 meter hoogte. Af en toe hele steile stukken, met haarspeldbochten en sneeuw onderweg, maar de auto hield zich goed gelukkig (Janneke d’r zenuwen iets minder…). Het park staat bekend om de condor, een grote roofvogel, maar ondanks een hike van 4 uur hebben we geen condor gezien! Maar opnieuw een prachtige omgeving. ’s Nachts was het er behoorlijk koud, ’s ochtends waren de ramen en sommige wanden binnenin de auto helemaal bevroren!

Een ander natuurgebied dat we aandeden was “Parque Provincial Pampa Del Indio”. Dit reservaat was niet zozeer bijzonder vanwege de dieren of natuur, maar vooral vanwege de uitnodiging van de 2 parkwachters om met hun mee te eten. Er stond “locro” op het menu: een mengelmoes van o.a. mais, bonen en vlees. Als je het vlees (voornamelijk vet en bot) wegdenkt, is het best lekker. Samen met de 2 parkwachters, hun baas en een paar locals hebben we urenlang zitten kletsen, eten en rode wijn gedronken. Ontzettend gezellig en een ongelooflijk warme, hartelijke sfeer. Dit soort spontane ontmoetingen maakt het reizen extra speciaal.

Tussen de nationale parken door hebben we ook 2 keer de stad Cordobá aangedaan, een echte studentenstad. Net zoals andere steden die we tot nu toe gezien hebben niet een hele mooie stad, maar wel heel gezellig met verschillende leuke marktjes, restaurantjes en kroegjes. Hier bezochten we een museum over de dictatuur in de jaren ’70. Een periode die ons nauwelijks bekend was, maar die hier heftige sporen heeft nagelaten, zoals velen vermiste en vermoorde personen.
Een grappig detail aan ons verblijf in Cordobá was dat we midden in de stad wild kampeerden op het parkeerterrein van de politie. Hier was behalve cameratoezicht ook nog 24/7 een agent aanwezig die het terrein bewaakte. Veiliger kan je het niet hebben! Ze vonden het geen enkel probleem dat we hier tot twee keer toe een aantal dagen kampeerden!

De politie is ons tot nu toe sowieso gunstig gestemd, itt ervaringen van andere overlanders. We zijn bij vrijwel alle politiecontroles staande gehouden en altijd controleren ze onze papieren. Omdat je hier dus met corruptie te maken kan krijgen, laten we uit voorzorg alleen maar de kopieën zien en nooit de originele. En we doen altijd alsof we geen woord, maar dan ook geen woord, Spaans begrijpen / spreken (nou ja, Ralph hoeft misschien niet te doen alsóf!). Vaak maken ze ook een foto van de autopapieren (geen idee waarom) en ook nog van de auto (wel een idee waarom ☺). In 1 dorpje werden we zelfs 2 keer in nog geen 5 minuten tijd gecontroleerd!
Eén agent inspecteerde ook nog de binnen- en buitenkant van de auto. Hij maakte zelfs de kastjes open en klopte tegen deurtjes, met een niet te peilen gezichtsuitdrukking en zonder een woord te zeggen. We voelde de bui al hangen dat er een boete aan zat te komen, helemaal toen hij aan het einde van de inspectie opmerkte dat we geen gordels in de auto hadden… Maar na Ralph z’n “uitleg”; “no, it’s an oldtimer” en op z’n steenkolen-spaans “it’s a classico” (alsof ze daar in Argentinië een boodschap aan hebben?!), gaf de agent desondanks een dikke glimlach, een hand en een “mucho suerte amigo” (veel geluk vriend) en mochten we weer doorrijden!

Behalve moeiteloos door de politiecontroles heenkomen, is het tot nu toe ook ontzettend makkelijk (gratis) overnachtingsplekken te vinden. In de natuurparken heb je vaak gratis campings met goede voorzieningen en zo niet, dan is het er niet moeilijk een mooi plekje te vinden. En anders bij een benzinepomp naast de vrachtwagens of bijvoorbeeld voor de deur van een informatiecentrum. Ondanks de inbraak voelen we ons tot nu toe heel erg veilig. Het is vooral in steden opletten, maar waar is dat niet? Ok, hier iets meer dan in Europa en het is ons nu duidelijk dat we het begrip ‘stad’ iets ruimer moeten nemen dan we gewend zijn. Want zo beschouwden wij de plaats waar de inbraak plaatsvond als een dorp, maar voor Argentijnse begrippen bleek dat toch echt een stad te zijn.

Net zoals in Uruguay, is het in Argentinië ontzettend genieten van al het moois dat we zien en meemaken, ondanks dat we nog maar een relatief klein gedeelte van dit immense land hebben aangedaan. We zetten nu koers naar Paraguay, maar zullen binnenkort eerst nog deel 2 over ons verblijf in Argentinië op de website zetten, want er is genoeg te vertellen! Hopelijk dan wel mèt foto’s, mits we in Paraguay een goeie laptop kunnen vinden.

This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

9 Responses to Argentina

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *