Uruguay: Herenigd met onze auto

  • Beginstand kilometerteller: 88123 Km
  • Huidige kilometerstand : 105653 km
  • Totaal afgelegde kilometers: 17530 km
  • Aantal dagen onderweg: 217 dagen
  • Huidige locatie: Córdoba, Argentinië
  • Laatste update: 7 juni 2016

Na ons inbraakavontuur (waardoor we dit verhaal noodgedwongen voor een 2e keer schrijven en het helaas nog niet mogelijk is foto’s te plaatsen omdat we het fototoestel niet aan de tablet kunnen koppelen) is het alsnog tijd om nog even terug te blikken op onze periode in Uruguay en het weerzien met ons “huisje”.
Na ons heerlijke verblijf van ruim 2 weken in het vakantiehuisje van Alejandro, zijn we teruggegaan naar Montevideo, omdat op 10 mei het containerschip met onze auto zou arriveren, na een overtocht van ruim een maand. En zowaar precies op de geplande dag èn tijdstip zagen we het immens grote schip de haven binnen varen!

Vervolgens was het nog 3 dagen wachten totdat we het moeizame en bureaucratische “inklarings”proces konden starten (om de auto tijdelijk in te voeren in Uruguay). En dat op vrijdag de 13e…
Wat het inklaren/invoeren van de auto extra spannend maakte, was dat we 2 hele grote vrachtwagenbanden voor 2 andere NL’se overlanders (Ton & Chantel: www.dichtbijenverweg.nl) hadden mee verscheept in onze container. We zagen hier vooraf geen enkel probleem in en we vonden het juist fijn dat we hen hiermee een grote dienst bewezen (hun banden zijn nml niet te koop in Zuid Amerika). Wat echter een groot probleem bleek te zijn, was dat door de afmetingen van de banden (1,20 meter diameter, ruim 100 kg per stuk) het overduidelijk voor de douane zou zijn dat ze niet bij onze auto hoorden. Dit beschouwen ze dan als import, wat zeer hoge extra kosten met zich mee zou brengen (een paar duizend dollar) en een veel langer inklaringsproces zou worden. Er zat niets anders op dan ze illegaal langs de douane te smokkelen… Na een paar afwijzingen vonden we gelukkig een inklaringsagent die dit aandurfde. We spraken af dat we de banden zouden “verstoppen”… Behoorlijk lastig gezien de afmetingen! De enige optie was ze op het dak te leggen (de daktent en 2 legerkisten hadden we ivm de verscheping in de auto geplaatst waardoor het dakrek vrij was) en hier een groot zeil over te plaatsen. Volgens Eduardo, onze inklaringsagent, zou het dan net lijken alsof dit de daktent was… Ja tuurlijk!

Na de hele ochtend op pad te zijn geweest met Eduardo om allerlei instanties langs te gaan om papierwerk te regelen en vooral om overal te betalen (geen idee waarvoor), was het dan eindelijk tijd onze container op te gaan zoeken. We waren ontzettend opgelucht om na zo’n lange overtocht de auto heelhuids te zien staan, op een kleine deuk en lakbeschadigingen na (op de 1 of andere manier waren 2 van de 4 spanbanden losgeraakt die de auto op z’n plek hadden moeten houden).
Nu was het dan tijd voor de laatste en meest spannende (en illegale) fase: langs de douane gaan voor een allerlaatste documentencheck, met de 2 vrachtwagenbanden “verstopt” onder het zeil waarvan het nèt zou lijken dat het om een daktent ging… NIET dus!! Het was overduidelijk dat het om vrachtwagenbanden ging. Toen Eduardo het resultaat zag begon hij toch ook wel nerveus te worden. Máár, de kans dat de douane daadwerkelijk de auto wilde bekijken was volgens hem heel klein, want gedurende zijn jarenlange ervaring was dit bijna nooit voorgekomen.
Ok, dus wij naar de laatste checkpoint waar voor de laatste keer de papieren gecheckt werden. Maar  natuurlijk wilde ze ook de auto zien! Eduardo begon net als ons steeds harder te zweten, maar wist nog wel zijn charmes bij de vrouwelijke douanebeambte in de strijd te gooien. Dat mocht echter niet helemaal baten want ze merkte direct de banden op. Maar lucky us dat ze niets zei over het formaat! Het enige waar ze moeilijk over deed was dat we het niet op de papieren hadden vermeld. Dus al het papierwerk moest weer worden aangepast, maar gelukkig bleef het hierbij en konden we uiteindelijk aan het einde van de dag dan eindelijk de douane door!

Na jaren van voorbereidingen en sparen, het opzeggen van huis en werk (vorig jaar mei), diverse mankementen, 5 geweldige maanden testen/reizen in Europa, de motorombouw, opnieuw testen en tot slot de verscheping, kon ons grote avontuur nu dan ècht gaan beginnen!!
Een geweldig gevoel, maar tegelijkertijd ook heel spannend, want zou de auto het na zoveel moeite (en geld) wel goed gaan doen? Dat was/is eigenlijk de enige echte zorg die we hebben.

Na de auto weer “camperproof” te hebben gemaakt (daktent, kisten etc. erop gebouwd) en een paar dagen wild gekampeerd te hebben met 3 andere overlander-stelletjes midden op de boulevard in Montevideo (geen haan die hier naar kraaide), zijn we kilometers gaan maken. Direct werd duidelijk dat de Uruguayanen onze auto helemaal geweldig vinden. Vrijwel iedereen zwaait of lacht naar ons en velen maken een foto. We hebben diverse stadjes bezocht, waaronder een heel mooi oud koloniaal stadje: Colonia Del Sacramento. Ook hier wildkampeerden we midden in het centrum en voor de dagen dat we hier verbleven was onze auto dé toeristische trekpleister! Ontzettend veel mensen maakten foto’s en kwamen een praatje maken. Zo ook een politieagent die dolenthousiast was over onze auto en zich er helemaal niet aan stoorde dat we midden in het centrum wildkampeerden (inclusief tafels en stoelen buiten uitgestald). Sterker nog, als we iets nodig hadden, hij woonde in dezelfde straat en konden altijd aankloppen. Wat een geweldige Uruguyaanse gastvrijheid!

    

We hebben Uruguay na ruim 5 weken afgesloten met een paar dagen relaxen op een camping (San Nicanor) waar ze thermale baden hebben. In een prachtige, afgelegen omgeving, alleen bereikbaar via een 12 km lange hobbelige zandweg en diverse gaucho’s (cowboys) te paard die je onderweg passeert. Een onvergetelijk verblijf; vanuit de thermale baden genieten van het prachtige uitgestrekte landschap en de zonsondergang, de duizenden sterren, een kampvuurtje en het enige geluid dat je hoort is afkomstig van de velen vogels!
Uruguay is voor ons een ontzettend fijne kennismaking met Zuid Amerika geworden. Het heeft ons hart gestolen. Niet in de zin van onvergetelijk mooie steden, maar wel in de zin van hele fijne, enthousiaste en vriendelijke mensen, de mooie natuur en mooie kustlijn. Maar ook vanwege een bepaalde eigenzinnigheid en vrijheid zoals we die in Nederland niet kennen. Hier wordt er vrijer of gemakkelijker met zaken en regels omgegaan, zoals bijvoorbeeld het wild kamperen in stadjes waar niemand zich drukt om maakt. Of de velen doorgeroeste, krakkemikkige “auto’s” op de wegen die nog niet misschien aan de NL’se APK-vereisten zouden voldoen. Of de autowegen die er over het algemeen  prima uitzien, maar waar je altijd alert moet zijn op een gat ter grote van een basketbal. Of de lange rijen in de supermarkt waar niemand zich aan irriteert en waar ze ook niet bedenken te verhuizen naar een kortere rij. Maar zo ook de kassajuffrouw die iedere keer van haar stoel moet opstaan omdat het boodschappenkarretje er anders niet langs kan! Ja, we houden van Uruguay!


This entry was posted in Reisblog, Zuid Amerika. Bookmark the permalink.

20 Responses to Uruguay: Herenigd met onze auto

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *